ร้อนแฮะ

เราไม่คิดว่าการเผยแพร่ภาพรุนแรงในสื่อจะเลวร้ายเกิน
แบบที่รับกันไม่ได้ว่าสื่อเอาแต่ประโคมข่าวเสียๆหายๆ
หรือคนที่กังวลว่าสังคมจะตกต่ำเลวร้าย มีแต่ฆ่าแกงกัน
รวมไปถึงความกังวลว่าเยาวชนจะกระทำผิดมากขึ้น
หรือเลียนแบบการกระทำไม่ดีจากคนดังที่ทำผิดมากขึ้น
การที่คนมีความเข้าใจผิดๆ เกี่ยวกับ​ข่าวต่างๆ
เป็น​เพราะวิธีการนำเสนออย่างนั้นเหรอ?
มันไม่ต่างจากเด็กที่เรียนไม่รู้เรื่องแล้วโทษครูสอนไม่ดี
แต่ก็อาจจะมีบ้างที่ครูสอนผิด อาจจะพูดผิด หรือลืมสอน
ุึถึงอย่างนั้น​ถ้านร.อยากรู้​ก็ต้องหาอ่านเพิ่มเติม​เองบ้าง
ที่ไม่รู้หรือเข้าใจผิดไปมาก คงเพราะไม่ตั้งใจที่จะรู้จริง
อาจจะอ่านแค่ที่พาดหัวข่าว อ่านแค่ชื่อเรื่องก็คิดไปเอง
คิดไปเองว่าเข้าใจเนื้อหาข่าวทั้งหมด​แล้ว แค่นี้พอแล้ว
ความสนใจของคนเราไม่เหมือนกัน สมาธิจดจ่อก็ด้วย
ถ้าสนใจแค่เพราะจะเอาไปคุยอวดว่าข้ารู้ข้าเห็นก็มีบ้าง
แค่รู้นิดเดียว​ก็เหมาเอาว่ารู้ไปซะหมดทุกเรื่องก็มี
เพียง​เพราะ​อยากจะมีเรื่องไปพูดกับคนอื่นบ้าง
หรือดูเป็นคนมีความรู้ มีคนมารับฟังคำพูดที่ดูน่าฟัง
ถึงประเด็น​หรือสาระสำคัญ​อาจจะไม่ได้รับรู้ไปก็ตาม
คนที่มีอคติมากๆ ก็อาจไม่รับฟังเรื่องที่ตนไม่สนใจ
หรือคำพูดจากคนหรือแหล่งข้อมูลที่ตนรู้สึกไม่พอใจ
ดังนั้นภาพลักษณ์​ของสื่อหรือคนพูดจึงเป็นประเด็นหลัก
แต่สาระเนื้อหาเลยเป็นประเด็นรองไป
คนฟังเพราะเชื่อถือในตัวคนพูด
มากกว่าจะสนใจสาระหรือข้อเท็จจริง​กันซะมากกว่า
ข้อมูล​จากหลายที่ อาจมีถูกบ้างผิดบ้าง
ลองนึกสภาพว่าสมัยก่อน เชื่อเรื่องโลกแบนกันมา
แล้ว​หันมาเชื่อว่าโลกกลมกันได้ยังไง
เพราะแหล่งข้อมูลที่สำคัญเปลี่ยนแปลง​ไป
เปลี่ยนสถานที่รับรู้จากการใช้ศรัทธา​
หันมารับความรู้จากวิทยาศาสตร์​ที่จับต้องได้
สิ่งที่เห็นชัดและเข้าใจง่าย มักเป็นที่นิยมกว่า

ถึงจะสรุปแบบนั้นจริงๆ ไม่ได้ แต่ก็ยังอยากจะเขียน
ครอบครัว​ของเราชอบเสพข่าวสารมาก
แบบว่าต้องเปิดดูแต่ข่าว ใครพูดอะไรก็ต้องเอาหูไปแนบ
เรียก​ได้ว่าตื่นตัวต่อข่าวสารมาก มีทั้งข้อดีและข้อ​เสีย​
มีอยู่​ช่วงหนึ่งตื่นมาฟังข่าวแบบรถเหยียบหัวคนแก่
ข่าวลบๆ มาต่อเนื่องจนรู้สึก​หดหู่ แต่เช้าอะไรแบบนี้
แต่ตอนนี้ก็เข้าใจว่าโทษสื่อไม่ได้ ต้องโทษที่เราสลดเอง
บางทีถ้าแค่ฟังเพื่อรับรู้เฉยๆ ก็แทบไม่รู้สึกอะไร
เพราะคนก็ตายกันทุกวันเป็นเรื่อง​ธรรมชาติ​
สื่อแค่เลือกนำเสนอเรื่องที่แปลกหรือให้แง่คิด
ให้คนเราไม่ประมาท​ ให้บทเรียน​บางแง่มุม
หลายเรื่องไม่เคยเกิดกับตัว ก็รับรู้ไว้เป็นแบบเรียน
ให้รู้จักระมัดระวัง​ ให้เห็นอกเห็นใจ​ผู้อื่น ไม่เห็นแก่ตัว
แต่บางคนก็เอาไปตีความว่าทุกที่จะต้องเจอแบบนี้
เห็นเยาวชนทำผิดก็คิดว่าลูกหลานตัวเองจะซึมซับ​ไป
คนเราจะซึมซับวิธีทำชั่วได้ง่ายๆ เพียงแค่อ่านข่าว?
เรียนให้ตายยังไงก็ไม่เข้าสมองแต่เรื่องชั่วเข้าไปง่ายจริง
มันต้องอาศัยเวลาในการเรียนรู้สิ่งต่างๆ ทั้งดีชั่ว
สิ่งที่เราเคารพนับถือ​มักถูกใช้เป็นแบบอย่างมากกว่า

ไม่ว่าจะสังคมหรือหน่วยงานหรือสถาบันอะไร
ก็ขับเคลื่อน​ด้วยระบบระเบียบและสายสัมพันธ์​ของคน
มีรูปแบบและแนวทางเฉพาะที่จะบ่งบอกว่าเป็นกลุ่มอะไร
ถ้าไม่เข้าใจว่ากลุ่มไหนทำงานอะไร วัตถุประสงค์​อะไร
ก็เข้าร่วมกลุ่มได้ยากลำบาก
คนเราจะอยู่แต่ในที่ที่ตัวเองรู้จักและเข้าใจ
ที่ไหนที่เปิดรับและสัมผัสได้ ก็จะไปที่แบบนั้น
มันไม่ยากที่จะอยู่กับสิ่งที่พอใจ
แต่ยากที่จะอยู่กับสิ่งที่ไม่พอใจ
หรือไม่พอใจไปหมดทุกอย่าง ก็ยากที่จะอยู่
เปลี่ยนแปลง​สิ่งอื่นยากและเป็นไปไม่ได้
เปลี่ยน​แปลง​ตัวเองก็ยากแต่เป็นไปได้