มีหลายครั้งที่รู้สึกเจ็บปวดเกินกว่าที่จะพูดหรือเขียน
จนไม่อยากจะนึกถึง ไม่อยากจะทบทวนให้ถี่ถ้วน
แม้จะเป็นปัญหาแต่ก็ปล่อยให้คาราคาซัง
แม้จะพอกพะเนินเป็นกองมูลจนแทบล้นทะลัก
บางทีกลับยอมดมกลิ่น แทนที่จะลุกขึ้นมาเก็บกวาด
แล้วพอไม่จัดการแก้อะไร ก็มองตัวเองแย่ไปอีก
รู้สึกเหมือนด้อยความสามารถที่จะทำอะไรได้
จนไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไร
มีแต่กองปัญหาที่พอกพูนขึ้นทุกวันๆ
ไม่ชอบความคิดความรู้สึกแบบนี้เลย
ไม่สามารถจัดการอะไรได้เลย
ไม่สามารถช่วยเหลืออะไรได้เลย
ไม่สามารถจัดการความรู้สึกได้เลย
ไม่สามารถควบคุมตัวเองให้ดีได้เลย
ไม่สามารถที่จะสื่อสารออกไปได้เลย
ไม่สามารถที่จะยอมรับได้เลย
ไม่สามารถยอมรับได้เลย
อาจเพราะไม่เข้าใจอะไรดีพอ
ไม่เข้าใจตัวเอง ไม่เข้าใจคนอื่น
ไม่เข้าใจสิ่งอื่น
ไม่รู้อะไรเลย
ทำไมถึงไม่ยอมรับ
อยากจะยกเลิกคำว่า'ไม่'ออกไป
แต่ก็ไม่ได้อยู่ดี
ไม่ชอบเลย
ไม่ดีเลย
ไม่ได้เลย
ไม่ไหวเลย
ไม่อะ
ไม่
ไม่
.