เขียนบ้างอะไรบ้าง

พอ​ไม่ได้​เขียนนานๆ มากๆ
สมองชักจะอืด เหมือนไม่ได้เคลียร์แคช
เหมือน​มีดทื่อ สูญเสีย​ความคม
แม้แต่จะถูกมือก็ไม่บาดจนเลือดซิบ
จะ​ว่าเป็นมีดเปี่ยมคุณธรรม มีเมตตา
แต่​ที่จริงก็สูญเสียคุณลักษณะดังเดิม
ในตัวของมันเองไป

มีหลายข้ออ้างเช่นเคยที่จะหลีกหนี
ที่จะหลีกเลี่ยงการเขียนไป
ต่อให้​เคยพรรณนาว่ารักการเขียนสุดใจ

หนึ่งในข้ออ้างห่วยๆ คือ เจ็บข้อมือ
ที่เป็นผลมาจากการจับมือถือเล่นเกม
และยังเป็นเกมที่มาเติมอีกหนึ่งเหตุผลว่า
เดี๋ยว​แบตหมด จะเอาไว้เล่นเกม
ทำอย่างอื่นคือ เปลืองแบต..ไปซะแล้ว​

ไม่ต้อง​พูดถึง​ข้ออ้างอื่นๆ ยาว​เหยียด​
มันเป็นอารมณ์ว่า อะไร​ไม่พอดีก็เสื่อม
แบบเขียนมากเกินก็หมดศรัทธาต่อข้อความ
แบบเขียนน้อยเกินก็เสียเวลาเกินไปจะมาอ่าน
หลายๆ อย่างเป็นไปตามอย่างที่มันจะเป็น
และเราที่เฝ้าดูก็มองแบบหลายอารมณ์

ก็เท่านั้นเอง.....