อยากจะหลับ...

รู้สึก​แปลกๆ ที่กลับมาเขียนบล็อกระบายอีกหน
เริ่มไม่ค่อยอยากทำอะไรแบบนี้ เลยหายๆ ไป
ไม่ค่อยอยากพูด ไม่อยากแสดงความคิดเห็น
ไม่อยากแสดงตัวตน ไม่อยากให้มันปรากฏขึ้น
มีแต่ความรู้สึกความคิดที่ปฏิเสธทุกสิ่งทุกอย่าง
รวมทั้งการมีอยู่ของตนเองก็ปฏิเสธ

ถ้าจะให้เขียนอะไรดีๆ ก็เป็น​อะไรดีๆ ในสิ่งไม่ดี
อย่างเช่น​ว่า ตอนเช้าๆ มักจะมีบรรยากาศเครียด
ทั้งง่วงนอน ทั้งภาระในการรออะไรบางอย่าง
แต่ก็พอรับได้จนกระทั่งต้องเผชิญหน้ากับผู้คน
รู้สึก​อึดอัด  และถ้ายังไม่ได้กินอะไรก็จะหิวจัด
เหมือนซอมบี้ คิดในใจว่าคงดูสภาพแย่มาก

บางทีอาจจะรับสภาพตัวเองไม่ได้จนอยากหาย
ก็เลยจัดยากินเองแบบว่าเปิดคลินิกเถื่อนรักษา
เลือกยาที่ทำให้เกิดผลข้างเคียงง่วงมึนงง
เพราะกิจการรุ่งเรือง มีตัวเองมารักษาบ่อย
ยาก็เริ่มร่อยหรอ ต้องไปลักพามาจากคนอื่น(ยาย
จัดเต็มแบบไม่สุดไปเกือบหมดแผง ดีที่ยังเหลือ
แต่พอกินแล้วออกฤทธิ์ช้าไปหน่อย
พอกินอิ่มนอนเอนหลังเบาๆ ก็เริ่มเห็นผล
แต่ต้องทำภารกิจประจำวันต่างๆ มากมาย
กำลังง่วงได้ที่เลย แต่​รู้สึก​สดชื่นมีกะจิตกะใจขึ้น
ก็ตรงเข้าไปจัดการทำความสะอาดจานชาม
และห้องน้ำที่สองให้เอี่ยมอ่องแบบเป็นแห่งๆ
จากนั้นกลับมานอนเอนกายผ่อนคลายเบาๆ
รู้สึก​ดีขึ้นกว่าเดิมสิบเท่าและสบายตัวอยากหลับ
ความคิดฟุ้งซ่านลดลง แสบท้องนิดๆ
เพราะกินมาม่า เอ้ย นิชชินแบบรสจัดมากเข้มๆ
และอาจจะเพราะการรักษาด้วยยาแบบเร่งลัด

แล้วทีนี้ก็ตรงไปจัดการความสะอาดให้กองผ้า
ที่จริงแค่ยัดลงเครื่องปั่นผ้าออโต้ใช้โหมดสกปรก
ต้องรออีกประมาณชั่วโมงกว่าๆ ว่าจะไปนอนพัก
เตรียมไม้แขวนเสื้อไว้บ้าง จัดการผ้าที่หลุดไม้

แต่แล้วเรื่องไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น!!!
ยาย(น้องสะใภ้ของยาย อยู่บ้านข้างๆ ติดกัน)
มาบอกว่ามีแมวขาวๆเหลืองๆ ถูกหมาไล่
มาติดอยู่ตรงใต้โต๊ะไม่ยอมไปไหน
ใช่แมวที่เลี้ยงไว้หรือเปล่า? ยายเค้าถาม
เราไม่ตอบอะไร แต่สงสัยว่า แมวที่ไหน
เพราะ​แมวขาวๆเหลืองๆที่เคยเลี้ยงตายไปแล้ว
บอกว่าไม่มีนะ แต่ขอตามไปดูว่ามันเป็นยังไง?

ระหว่าง​นั้นเดินเซๆ หน่อยๆ อาการคล้ายมึนเหล้า
แต่ยังอยู่ในระดับเบาๆ การมองเห็นยังใช้ได้อยู่
ตามไปดูก็พบแมวหลบใต้โต๊ะติดกับเครื่องซักผ้า
มันมีสีขาวดำจมูกออกดำๆ มีปลอกคอสีแดงด้วย
หลังมีรอยหมาขย้ำแบบยอกๆ เป็น​คราบน้ำลาย
ไม่มีแผลเลือดออกแบบชัดๆ ดูหวาดกลัวมากๆ
นึกถึงตัวเองตอนคิดจะโดดตึกแต่ก็ไม่ทำ
แล้วพี่ผจก.ก็ตามมาเจอ คงสภาพประมาณนั้น
เจ้าแมวตัวนี้สีขาวดำนะ ไม่เห็นจะขาวเหลือง
คล้ายๆ แมวที่เลี้ยงอยู่ในตอนนี้ที่มันหนีไปด้วย
ยายก็เร่งให้เราไล่ต้อนมันออกมาให้ได้
มันก็กลัวขดหนีไม้ที่ควานต้อนเข้าไป
มันดูกลัวๆ ไม่น่าจะกล้าออกมาแน่ๆ
หมาก็ป้วนเปี้ยนอยู่แถวนั้น คือไอ้ตัวที่กัดเรา
เหมือนมันใหญ่และหวงที่ของมันด้วย
เพราะสมัยที่แมวหลุดกรงหนีออกมาเจอหมา
เราไล่หมา ทั้งขวางหิน เหวี่ยงแกว่งไม้ไล่
มันคงจำมา แล้ว​มาเอาคืนตอนเราเข้าเขตมัน
คือวิ่งมาแบบยิ้มๆ แล้วกระโดดใส่ บ้างก็งับขา
บางทีลามมางับขาท่อนบนบ้าง น้ำลายก็เยอะ
ขานี้เปียกเลอะน้ำลายหมา มีรอยงับหน่อยๆ
คือมันไม่ดุ แต่เหมือนหวงที่ ทำตามแบบแผน

วกกลับมาที่แมวตัวนั้น ที่สุด​ก็หาผ้า(ขี้ริ้ว)แถวนั้น
มาห่อแล้วอุ้มมันไป เอาไปไกลหมา วางไว้ที่สูง
กะให้มันกระโดดหนีลงไป หนีออกนอกเขตหมา
แต่มันกลับนอนนิ่ง ดันก็ไม่ขยับไม่ลุกเดินเลย
ยายคนนั้นก็ว่า แบบนั้นหมามันปืนไปงับได้
เราว่า มันอาจขาหัก หรือเดินไม่ได้ หนีไม่ได้
หรือจะเอาไปใส่กรงไว้ดูอาการมันว่ายังไง
สรุปก็ต้องหอบแมวในผ้าขี้ริ้วไปหากรงใส่
มันมีกรงว่างอยู่ แต่ต้องก้นกรงมันรั่วเลยไม่ใช้
แล้ว​ทิ้งไว้จนออกจะสกปรกไปหน่อย
อาศัย​ชั่วคราวไปก่อนนะ ทีนี้ยายคนนั้นก็ไป

เรากลับมาเอาอาหาร แล้วบอกยายกับ(พี่)ยาย
(พี่ยายแวะมานั่งพูดคุยกับยายบ้างตอนสายๆ)
เราบอกว่ามีแมวที่ไหนไม่รู้ถูกหมาไล่มา
เหมือนมีเจ้าของเลยถามพี่ยายเคยเห็น/รู้จักไหม
เค้าค่อนข้างสนใจ เพราะเลี้ยงแมวเลี้ยงหมา
ตามมาดูว่ามันเป็นยังไง เผื่ิอจะเคยเห็นมาก่อน

แมวอาการซึมๆ แต่ยายเค้าชอบเลยจับเล่นหน่อย
เราว่าจะย้ายไปไว้ข้างบนกรงแมวอีกกรง
เพราะตอนนีีมันอยู่ข้างล่าง หมามาถึงตัวง่าย
มันก็มีบ้างที่หมาจะแวะมาแถวๆ กรงดูเศษอาหาร
ทีนี้พอจัดการย้ายเสร็จ วางอาหารน้ำไว้ให้
มันเริ่มกินน้ำ กินแบบแทบจะเข้าไปในน้ำได้
ก็กลัวๆ มันจะสำลักน้ำ แต่ดูท่าจะไม่เป็นไรแล้ว
พอมองเห็นแผลเล็กๆ ที่​หน้าบ้างที่คอบ้าง
ยายเค้าว่าปากมอมเชียว เหมือนเลอะโคลน
แต่เห็นมันกินน้ำอยู่ ก็ผ่านๆ ไป และให้อาหารแมว
พอเปิดกรงกระต่ายดู ยายบอกอ้าวกระต่ายตาย
ดูสิๆ มันหัวทิ่มเลย ตายแล้ว แน่ๆ เลย
มาดูก็จริงอะ ตัวนิ่มเชียว เลยไปหาถุงมาใส่
พออุ้มออกมาก็เห็นว่ามันตาถลนออกมามาก
แลดูสยองหน่อยๆ ตัวก็นิ่มๆ จนเหมือนจะแตกได้
เราจัดการศพมันด้วยวิธีแบบบ้านเราที่ทำกัน
แม้จะรู้สึกไม่เห็นด้วย แต่ก็หมดหนทางที่จะทำอื่น
ตอนที่​มันลอยน้ำไปก็รู้สึกใจหวิวๆ
แม้จะได้ใกล้ชิดมันมาก แต่ก็พบหน้ากันทุกวัน
คือมาให้อาหาร และอยู่ติดกับกรงแมว
สงสารกระต่ายตัวอื่นๆ เริ่มกังวลโรคติดต่อ
และอาการซึมเศร้า ที่เห็นในตากระต่าย
ท่าทางเหนื่อยอ่อนกันไปหมด
แทนที่​จะพุ่งตรงมากินอาหารอย่างดุเดือด
มันกลับนอนแผ่กันเป็นแถวๆ ไม่ค่อยปกติ
มีตัวหนึ่งเวลาดุๆ จะตาเรืองแสงสีแดงๆ ด้วย
แต่​พวก​มัน​ก็อายุยืนมาได้ 7-8 ปีแล้วละนะ

สงสัยว่าสัตว์รับรู้อารมณ์ของคนได้ด้วยไหมนะ
มันดูเหมือนจะคล้อยตามเสมอๆ
เวลาเศร้าๆ มันก็ดูเศร้าตามไปด้วย
บางทีเห็นมันมีน้ำตาคลอด้วย
เราดูแลมันได้ไม่ดีพอ คิดว่าแบบนั้นละนะ

แล้วแมวตัวนั้นก็นอนดูใจชื้นขึ้นกว่าเดิม
เออลืมบอกไป ก่อนหน้านี้​มันฉี่รดกางเกงเรา
ตอนอุ้มมามาอยู่ในกรงต้องผ่านหมามาด้วย
คงกลัวมากจนฉี่แตกเลย รดกางเกงรดขาเรา
แล้วแบบในกางเกงข้างนั้นมีโทรศัพท์
โอ้ย​โทรศัพท์​เปียกเลยจ้า เปียกฉี่แมวอ่า
ก็​เหม็น​ๆ นะ ยังใช้ได้อยู่ แต่แบบเหม็นๆ
เอามาเช็ดๆ ทัชสกรีนตอนบนเหมือนจะขัดๆ

จนถึง​ตอนนี้​รู้สึก​ง่วงมาก อยากนอนสุดขีด
แต่ผ่อนคลายดี คิดว่ายังพอทำอะไรได้บ้าง
แต่ยังอยากนอนสุดๆ และคลื่นไส้หน่อยๆ
แมวในบ้านก็มาอยู่ใกล้ๆ ค่อยรู้สึกดี
ขอ​งีบแป็บนึงนะ หวังว่าจะได้ละนะ

เออ.. ตากผ้าแล้วแบบมึนๆงงๆ
ว่าจะล้างจานอีกรอบ เพราะเริ่มเยอะอีกแล้ว
แต่น้ากลับชิงล้างก่อน ทั้งที่บ่นว่าปวดท้อง
เพราะเราง่วนพิมพ์ในโทรศัพท์ อาจจะมากไป