แค่ชีวิตนี้

มองโลกอย่างที่มันเป็น แท้จริงง่ายมาก
แต่เพราะเราใช้ชีวิตปลอมๆ มาตลอด
โลกที่น่าจะมองให้ง่ายกลับยากยุ่งอุรุงตุงนัง
ไม่มีอะไรที่ยาก ไม่มีอะไรที่ง่าย
มีแต่ใจคนที่วกวนให้สับสนไปเอง

คุณค่าของชีวิตคืออะไร
คนเราเกิดมามีความหมายหรือเปล่านั้น
ไม่อยากจะคิดเลย ไม่อยากจะเข้าใจ
คิดว่าแค่ใช้ชีวิตให้รอดไปชั่วประเดี๋ยว
พลาดเพียงนิดเดียวเดี๋ยวก็ตายไปเอง
จะให้​ไปคิดมากทำเพื่ออะไร
หาอะไรสนุกๆ ทำ ไม่ดีกว่าเหรอ
เครียดก็ระบายด้วยการลงแรงทำอะไรไป
ถึงอย่างนั้น​ก็ยังรู้อยู่แก่ใจว่าเผลอคิดเรื่องนั้น
ทำไมเราไม่พยายามทำชีวิตให้ดีกว่านี้
ทำไมเราจะต้องทำร้ายตัวเองและคนรอบตัว

คงต้องจดจำความรู้สึกนี้ไว้
เราเห็นแก่ตัวมากๆ เลย
รู้สึก​ผิด แต่ปรับปรุงตัวไม่ได้
สมควรแล้วที่จะต้องถูกชีวิตจองจำ
เพราะทำตัวเองให้เป็นแบบนี้

เราคิดแค่ว่ามีชีวิตเพื่อรับโทษ
ที่มันแย่ก็เพราะเราเคยไม่ดีเอาไว้
แต่เราก็ไม่เคยถึงกับทำร้ายคนจนหมดสิ้น
ทางกายภาพ​ก็แทบจะไม่ทำให้เกิดขึ้น
เราไม่สนใจโลกทางปสผ.อยู่แล้ว
ยิ่งใกล้ก็ยิ่งรังเกียจ อยากจะผลักออก
ถึงจะรู้ว่ามันผิดที่เรามีนิสัยรังเกียจผู้คน

ปล.ก็อยากจะหลับนะ แต่ทำใจสงบไม่ได้

ทำไมคนสู้ถึงต้องตาย
แต่คนไม่สู้ยังมีชีวิตอยู่
เราว่า..
เพราะยังต้องถูกชีวิตกักขัง

เราไม่คิดจะทำอะไรเพื่อคนอื่น เพื่อตัวเอง
อะไรที่ยิ่งใหญ่  ความฝัน  ความสำเร็จ​
และเราก็ยังต้องคิดแบบนั้นอยู่

ใช่ไหม..

(ไม่มีคำตอบจากสวรรค์)

ขอให้ชีวิตลงทัณฑ์
ทุกข์ลงทัณฑ์

เรามีชีวิตอยู่
บางทีก็แค่ไม่รู้สึก

แบบนั้น

..

Posted via Blogaway