บ่นเรื่องสมาธิ?

เราอาจจะอดทนที่จะไม่พูดได้มากกว่า
อดทนที่จะไม่เขียน หรือไม่แสดงอาการหงุดหงิด
แต่ว่าการควบคุมพฤติกรรมนั้นต้องจัดการกับ..
รากฐานความคิด ความเชื่อเบื้องหลังการกระทำ
เรายังหลงผิดไปบ้าง รู้แบบโง่ๆ หรือไม่รู้บ้าง
ความเข้าใจ​เกี่ยวกับ​ความถูกต้องก็ยังคลุมเครือ
อนึ่ง​ เรายึดมั่นเกี่ยวกับความรู้ นามธรรมมากไป
ไม่ค่อยปล่อยวางความคิด ความเชื่อในบางที

สมัยเรียนเคยได้ฝึกได้เรียนสมาธิบ้าง โยคะบ้าง
ได้เรียนรู้จักเครื่องมือต่างๆ ที่ใช้เอาตัวรอด
แต่ก็เรียนได้บ้างไม่ได้บ้าง  รู้บ้างไม่รู้บ้าง
อย่างตอนนั่งสมาธิ แรกๆ ก็นั่งร้องเพลงในใจ
ไปๆ มาๆ ก็คิดเพ้อเจ้อไปเรื่อย คิดให้เพลินๆ
นั่งไปนั่งมา ขามันจะแข็งจะชา แรกๆ จะกลัวมาก
กลัวขาจะขยับไม่ได้ กลัวเจ็บกลัวชากลัวเสียว
เพราะมันมาตลอด ขาจะชาจะปวดตลอด
แต่นั่งไปนั่งมา อาการขาปวดจะแทบลืมไปเลย
คือมันปวด ก็ไม่เอาใจไปจดจ่อได้พอสมควร
แต่ดันเพ้อฟุ้งคิดนู่นคิดนี่ไปเขียนบล็อกได้เยอะ
มันก็เพลินดี ถ้าคิดในเรื่องเพลินๆ หรือเรื่องดีๆ
แต่ถ้าเผลอคิดไม่ดี หรือกังวลก็จะทรมานมาก
รวมไปถึงความกลัว หงุดหงิด​ กลัวยุงกลัวแมลง
ตอนไปนั่งที่สวนโมกข์ มันเพลินเสียงนกเสียงไม้
มีลมเย็นโชยพัดมาตลอด แต่กลางคืนมียุง
ก็ฉีดก็ทาซอฟเฟลกันยุงนะ แต่มันยังบินวนใกล้ๆ
พอได้ยินเสียงหวี่ๆ มันจะเริ่มกังวลเริ่มกลัวยุงกัด
จะให้ร้องเพลงก็ไม่มีกระจิตกระใจจะร้อง
แล้วก็ฟังเพลงน้อยลงเลยนึกเพลงไม่ค่อยออก
แต่ดีล่ะเพราะฟังมากก็ฟุ้งมาก
ทีนี้ใจก็วนเวียนอยู่แต่ยุง กลัวมันจะมาทำร้าย
แต่ยุงยังน่ากลัวน้อยกว่าผึ้งต่อแตนแมลงมีพิษ
ใจมันก็ไม่สงบ เอาแต่กลัวเอาแต่พะว้าพะวง
ก็เลยแผ่เมตตาในใจไป มันก็รู้สึกกลัวน้อยลง
นั่งนิ่งได้นานขึ้นก็จริง แต่สมาธิก็ยังอ่อนแหละ
คือนั่งนิ่งได้แต่ข้างนอก แต่ใจยังไม่นิ่งจริงน่ะ
มันก็มีนิ่งได้บ้าง นิ่งตามแบบที่เรียนมาคือ
นั่งดูลมหายใจเข้าออก ไม่คิดฟุ้งซ่าน ไม่ปวดขา
มันก็ดีนะ โล่งจมูกดี รู้สึกเย็น ผ่อนคลาย
หายหวัดดี เพราะเราเป็นหวัด จมูกตันง่ายมาก
บางทีไปต่างที่จะนอนไม่ได้ หายใจไม่ออก
แต่นี่คือนอนหลับง่าย หลับสบาย ตื่นก็ดี
ทั้งที่ไม่มีพัดลม ไม่มีแอร์ เป็น​ห้องโล่งๆ
แต่มีรังต่อรังผึ้งกับใยแมงมุมด้วย
แรกๆ ก็กลัวกัน แต่ก็นอนกันได้ เพดานก็สูงด้วย
นอนในมุงมันก็เข้ามาทำอะไรไม่ได้อยู่แล้ว
หรือจะว่าใจสงบก็เลยไม่มัวพะว้าพะวงอะไร
เป็นช่วงเวลาดีๆ ที่ได้เรียนท่ามกลางธรรมชาติ
ภายใต้ป่า ภายใต้วัด ใต้​ธรรมของท่านพุทธทาส
ถึงจะไม่ได้สนใจใฝ่รู้ธรรมอะไรมาก
แต่ก็เพลินไปกับความสงบ ภาพเซ็น คำกลอน
เผลอซื้อหนังสือกับโปสเตอร์กลับมาเป็นที่ระลึก
ยัง​กับ​ไปช็อปปิ้งธรรมะ แต่ก็ได้อะไรดีๆ ติดตัวมา
ก็ไม่ได้สนใจศาสนา ไม่ได้ชอบทำสมาธิ
แต่ก็ไม่ถึงกับลำบากที่จะเรียนที่จะทำ
มีทั้งง่าย มีทั้งยาก ก็ได้ไปตามกำลังที่จะรู้ได้
และก็มีบ้างที่เรียนศาสนาแล้วติดดีมากไปหน่อย
ติดดีแล้วก็ดื้อ คิดว่า​ต้องได้แต่อะไรดีๆ
หรือทำไม่ดีแล้วถือว่าแย่มาก ถือโทษโกรธตัวเอง
ถึงอย่างนั้น​ก็ยังคิดว่าดีที่ได้เรียนศาสนามาบ้าง
ที่​ว่าศาสนาอาจจะไม่ตรงกับที่คนอื่นเรียกบ้าง
จะว่าพุทธก็ไม่เชิง เพราะโยคะก็เป็นศาสนาได้
เน้นว่ามีเป้าหมายให้ทำดีและขั้นตอนคือลงมือทำ

อยากจะเขียนต่อ แต่ยายเรียกบ่อยเกิน
รู้สึกสมาธิสะดุดเยอะเลยสินะ ขาดตอนจริงๆ
ก็แค่เขียนบ่น ยังไม่ถึงกับเป็นสมาธิสักหน่อย
ยังเตรียมตัวได้ไม่ดีพอ ต้องฝึกสติควบคู่ไป

(ต่อ).. จะทำโพสต์ใหม่ก็ เดี๋ยว​จะเปลืองพื้นที่ไป
จะพยายามทำให้เป็นเรื่องเดียวกันไปละนะ

รอบตัว​เรามันมีแรงต่างๆ มากมาย
แต่จะกระเทือนหรือส่งผลกระทบไม่เท่ากันนัก
แรงจากสิ่งใหญ่ที่ใกล้ก็ดูจะสร้างเอฟเฟคท์มาก
อย่างเช่น แรงโน้มถ่วง​ที่​ห่อหุ้มรอบกายเรา
เวลานอนก็โน้มไปตามแรงนั้นแล้วมันสบาย
แต่พอยืนเดินวิ่งก็สวนแรงต้านก็เหนื่อยก็หนัก
แต่นอนสบายก็ไม่ได้การไม่ได้งาน
ไม่สู้ขยับตัวลงแรงทำอะไรถึงได้การงาน
ถึงอย่างนั้น​นอนก็ดี นั่งก็ดี ยืนเดินวิ่งก็ดี
ไม่ว่าจะอิริยาบถไหน ใจก็ยังทำงานได้
สมองยังใช้งานได้ แม้จะนอน แม้จะวิ่ง
หรือจะว่ามันทำอยู่ตลอดเวลาละนะ
แต่นอกจากนอนนั่งยืนเดินวิ่งแล้ว
นั่งสมาธินั้นแตกต่างกว่าอิริยาบถทั่วไป
นั่ง.. ใช้แรงพอควร แต่ก็ยังสบายอยู่บ้าง
นั่งเลยเป็นอิริยาบถที่ทำงานได้ดีที่สุด
ฝึกสมาธิก็ทำให้นั่งอยู่นิ่งได้นานขึ้น
ก็สามารถที่จะทำงานได้มากขึ้น
เพราะอยู่ในท่าที่พร้อมจะทำงานได้ที่สุด
การเตรียมตัวเป็นวิธีเริ่มต้นทำอะไรได้ดีสมควร
ท่าที่พร้อมจะทำงานก็ช่วยให้มีสติตั้งมั่นได้ดี
การเตรียมอิริยาบถก็เป็นเพียงส่วนหนึ่งเท่านั้น

มีหลักอยู่2ข้อในการฝึกปฏิบัติโยคะอาสนะ
คือ​สถิระ(นิ่งมั่นคง)สุขัง(ผ่อนคลาย)
ทำยังไงถึงจะนิ่งอยู่ในท่านั้นๆได้นานพอ
และทำยังไงถึงจะผ่อนคลายสบายในขณะนั้นๆ
แค่สองข้อแต่ประเด็นคือ จัดเตรียมให้ถูกต้อง
ออกแรงให้ถูกจุด ต้องรู้ว่าจุดไหนต้องใช้งาน
แล้วถึงจะผ่อนคลายส่วนอื่นๆ ให้เป็น
แรกๆ มันจะยาก เพราะเราไม่รู้ ใช้แรงไม่ถูก
ก็จัดเตรียมท่าได้ไม่ถูกและไม่ตรงหลัก
คือมันจะเหนื่อย ใช้แรงเยอะเกินกว่าที่ควร
หรือบางท่าสบายก็เผลอสบายมากเกิน
แต่ส่วนมากมักจะไม่มีท่าสบายและต้องขยับ
คือถ้าใครไม่ขยับก็ไม่หลับก็ตาย..!?

ทั้งฝึกโยคะอาสนะและนั่งสมาธิก็ดี
ก็ช่วยให้สงบ ช่วยให้สบาย ช่วยให้ได้การงาน
ได้ฝึกความอดทนที่จะไม่ไปทำร้ายผู้อื่นด้วย
ถ้าให้พูดถึงข้อดีก็มี ข้อเสียก็มี หรือให้ไม่มีก็ได้

ได้รู้จักกับเศษเสี้ยวของสมาธิแบบพุทธ
จะว่าดีก็ดีนะ ฝึกข่มใจ หรือทำให้ใจสงบได้
บางทีก็ฝืน แต่บางทีก็ไม่ฝืน มันก็สบายได้
มันมีวิธีที่จะทำให้เกิดได้คือเตรียมพร้อม
พร้อมที่จะรับมือกับความไม่สงบสุข
ยิ่งเตรียมบ่อยก็ป้องกันได้มากขึ้น
บางทีก็พ่าย บางทีก็ชนะ คือเอาตัวรอด
รอดจากปัญหา ความไม่สบายใจ​บางอย่างได้
แต่ก็ยังต้องฝึกและเตรียมตัวรับอยู่เสมอ
การเตรียมตัวอาจจะฟังดูยุ่งยาก
แต่พอทำบ่อยเข้าก็เหมือนกินข้าวเข้านอน
แบบนี้​คงเรียกว่าฝึกฝน
แต่แหม ขนาดเข้านอนยังต้องฝึก
คือฝึกให้นอนหลับได้
ทั้งที่ตอนเป็นเด็กก็หลับง่าย ไม่ยุ่งยากอะไร
แต่ทำไมนานวันการหลับกลับยากขึ้นได้
ยังกับว่าเรามีธรรมชาติที่จะโง่ลง?
แต่ช่างเถอะ ไว้ค่อยเรียนรู้กันไป

ตอนนี้​ดีอยู่อย่างหนึ่งคือ
ดูเหมือน​ยายจะเริ่มอยากฟังธรรมะ
เราแกล้งเปิดให้ฟังเบาๆ เขาบอกให้เปิดดังได้
ตอนแรกนี่แบบ บ่นตลอดว่านอนไม่หลับ
ดึงดันจะให้ไปซื้อยานอนหลับมาให้เขาให้ได้
เราก็แกล้งนั่งสมาธิ(หลอกๆ) กับเปิดธรรมให้ฟัง
คือนั่งราวๆ ครึ่ง​ชั่วโมง​ ก็ไม่นานนักหรอก
และช่วงที่สงบจริงก็แค่ไม่กี่นาที
แต่​เห็นผล​ต่อจมูกทันที คือ​โล่งสบาย หายหวัด

เราเป็นหวัดง่าย เป็นทีก็สั่งน้ำมูกมาก สั่งบ่อย
เพราะมันอึดอัด คันรูจมูก ถ้าไม่ทำอะไรก็ไม่ได้
ยายก็บอกให้ไปฉีดยาให้ไปหาหมอให้หาย
แต่เราว่าแค่นั่งเฉยๆ มันก็หายไปแล้ว
มัน​ก็หายจริงๆ แรกๆ จะทรมานที่มันตันจมูก
ต้อง​อุดรูจมูกอีกข้างที่มันโล่งแล้วหายใจ
แล้วมันจะมีลมมาดันจมูกข้างที่ตันให้โล่ง
แต่กว่าจะโล่งก็อึดอัดพอสมควร
มีวิธีง่ายๆที่จะหายหวัดโดยไม่ต้องใช้ยาอยู่
แค่นั่งเฉยๆ จริงๆ​ แล้วเดี๋ยวมันก็โล่งเอง
ใช้วิธีนี้อยู่บ่อย ก็เลยไม่ค่อยได้ไปหาหมอ
แต่​ถึงอย่างนั้น​  แค่หวัดก็ลุกลามใหญ่โตได้
เป็นหวัด มีน้ำมูกลงคอ เป็นเสมหะ แล้วไอ
ไอมากก็หอบ หายใจไม่สะดวก นอนไม่ได้
ร่างกายไม่ได้พักผ่อน ทั้งที่ป่วย ก็แย่ละนะ
และยังจะฟุ้งซ่านอีกด้วย กะอีแค่จากหวัด
มันก็ทรมานจากการหายใจลำบากด้วยละนะ
แค่ลองหายใจด้วยจมูกรูเดียวก็อึดอัดจะแย่
แต่พอจมูกโล่ง ก็ผ่อนคลาย สมองก็ทำงานได้ดี
เตรียม​จมูกไว้ให้พร้อม ก็ทำงานได้ดีขึ้น

สมัยที่ต้องตื่นเช้า เราจะสลืมสะลือมาก
เหมือน​นอนหลับไม่พอ นอนยังไงก็ไม่พอ
บางทีอาจจะเพราะเตรียมจมูกไว้ไม่ดี
แต่ถ้าได้ฝึกโยคะกับนั่งสมาธิเบาๆ
มันก็สดชื่น ตื่นเต็มตา พาจมูกโล่ง
มันก็คงดีอะนะ ไว้จะลองทำดูอีกหน่อย









Posted via Blogaway