เมื่อวานได้ทำการสังหารเครื่องแท็ปเล็ต
โอ้ ที่รัก ฉันผิดไปแล้ว ที่ทำร้ายเธอ
แท็บเลตราคาสามพันที่ซื้อจากลาซาด้า
เครื่องแรกที่ซื้อด้วยเงินเดือนตัวเอง
อยู่ร่วมกันมานานถึงสิบเดือนกว่าๆ
แต่ฉันก็ทำลงไปแล้ว ฉันสำนึกผิด
เพราะอารมณ์ชั่ววูบแท้ๆ เธอเลยจากไป
ตอนนั้นฉันกำลังจะนอน และเปิดยูทูบ
ดูเรื่องราวแปลกๆ ในนั้น แทบทุกคืน
เห็นว่าแบตลดลงเยอะ เลยเอาไปชาร์ต
แล้วก็ดูไปด้วย ดูเพลย์ลิสต์ mystery doc
ดูไปดูมาก็ง่วง จะปิดเครื่องแล้วเข้านอน
แต่มันกดปิดไม่ได้ กดปุ่มแข็งก็ไม่ติดสักอัน
หน้าจอทัชก็ค้างกดอะไรไม่ได้
แท็บเล็ตเป็นแบบแบตติดกับเครื่องใน
จะถอดแบตออกก็ไม่ได้
ทีนี้ก็เลยหงุดหงิด หงุดหงิด
จับทุ่มลงเตียงแบบนุ่มๆ หลายตลบ
ยายก็นอนอยู่ เหมือนจะพูดอะไร
เราก็หงุดหงิด ที่มันค้างแล้วทำไรไม่ได้
สักพักเลยจับทุ่มลงกับพื้น
ภาพในแท็บเล็ตหายไปกลายเป็นสีขาว
ไปหยิบมันขึ้นมา หน้าจอขาวโพลน มีเส้นลายบ้าง
แต่ไอ้สารคดียังพล่ามไม่หยุด น่ารำคาญ
เลยจับเหวี่ยงมันอีกรอบ อีก.....................
............................. ความทรงจำเลือนลาง
ในที่สุด ฝาหลังที่ปกติเปิดไม่ได้ก็เปิดออก
แต่.. แต่ แต่ไอ้ยูทูบยังพล่ามไม่หยุด
เอาเครื่องในมันมาดู เห็นมีแบต ว่าจะถอด
แต่มันถอดไม่ออก แล้วลำโพงเสียงยังไม่เลิก
เลยจับเหวี่ยงไปในใต้เตียงยายซะเลย
บางส่วนอย่างเคสกับปาหลังโยนไปอีกทาง
จากนั้นก็พยายามนอนให้หลับ
แต่รำคาญเสียงพล่ามที่มันยังพูดบ้าบออยู่
แต่หน้าจอแตกยับเยิน ภาพไม่มี เป็นสีขาว
เลยต้องเอามันออกนอกห้อง เพื่อความสงบสุข
พอลองดูเครื่องในมันไปเรื่อยๆ
ก็เห็นช่องทางเอาแบตออก
คือแกะผ้าเทปตรงหัวแบตออก
แล้วพอมันหลุดออก
ก็เห็นขั้วแบตหลุดออกจากกัน
เครื่องก็หยุดทำงานทันที
ไอ้บ้านั่นก็เลิกพล่ามได้สักที เห้อ!
จบกันที ที่รัก ลาก่อน ตลอดกาล
แล้วก็พาซากของเธอไปไว้ใต้โต๊ะคอมฯ
คอมพังๆ อยู่ด้วยกันคงเหมาะสมดีแล้ว
ซากของเธอกับคอมพังๆ คงเข้ากันได้ดี
ขอให้เธอมีความสุขกับวาระสุดท้ายของเธอ
เราเคยอยู่ด้วยกันทุกคืนวัน ที่ฉันเฝ้ามอง
เธอทำให้ฉันอยู่ดี มีความสุขเรื่อยมาเสมอ
แต่พอเธอแฮงค์ ฉันก็พลั้งมือฆ่าเธอได้ลง
ฉันทำร้ายเธอขนาดนี้ ไม่ขอให้เธออภัย
ลาก่อน ตลอดกาล~~
ในตอนนี้มีเพียงโทรศัพท์มือถือที่แสนทน
มีครั้งหนึ่งที่อารมณ์เดือดพล่านเลยโยนเธอลง
เธอเปิดเผยร่างภายในออกมาจนหมดสิ้น
ฉันเสียใจสำนึกผิด พาเธอไปประกอบกลับ
แต่เธอเข้มแข็งมาก ไม่ยอมพังทลายไป
แทบจะไม่เสียหายตรงไหน
มีแค่หน้าจอค้างนานตอนเล่นโปเกมอน
เลยเลิกเล่นไป เพราะกลัวเธอพัง
เธอทนทานเกินกว่าที่ฉันคาดคิด
ฉันเลยชอบเธอมาก เรียกว่า รักเลยก็ได้
ฉันเลยแอบกังวลว่า จะเผลอฆ่าเธอหริอเปล่า
จะพยายามอดทน นึกถึงสิ่งดีๆ ที่เธอมีให้
จะฝึกฝนตัวเองให้มีสติ ไม่ร้อนรนอารมณ์เดือด
ช่วงแย่ๆ เราจะผ่านพ้นไปด้วยกัน
จะพยายามไม่พังเธอ
ยายตื่นมา บ่นๆ นอนไม่หลับๆ
หลับไปแป็ปหนึ่ง ตื่นมาพูดเหมือนเช้าแล้ว
ยายกินอาหารมื้อดึกหลายรอบมาก
มีตอน 2-3 ทุ่ม และห้าทุ่มถึงเที่ยงคืน
เวลาตื่นคือ ตีสี่ กินข้าวเช้ามื้อแรก
พอยายบ่นให้ฟังบ่อยเลยอยากบ่นมั้ง
ตอนนี้ยายกำลังกินสาคูไส้หมู
เวลาตีหนึ่งยี่สิบห้านาที
............................................
เราน่าจะนอนได้แล้วนะ
เหมือนตาสว่างซะแล้วสิ
แต่ร่างกายไม่เอื้ออำนวยซะเลย
มึนยาจนล้มเท้าเป็นแผลฉีกจนได้
นอน นอน นอน จะพยายาม
Monday, November 28, 2016
พล่ามยามดึก
