แก้ว

ความสามารถในการพิมพ์ช้าลง
มีแรงต้านต่อการพิมพ์?
มีความรู้สึก​ไม่อยากเขียน
อยากฆ่า อยากทำให้หายไป
ความเห็นแก่ตัว​ คิดถึง​แต่ตัวเอง
ยอมรับ​แต่ความตั้งใจของตัวเอง
อยากทำลายทุกสิ่งที่ขัดแย้ง
ความเห็นที่ไม่ลงรอย
อยากทำให้หายไป
พอเลิกคิดให้ตัวเองหายไป
ก็คิดอยากให้คนอื่นหายไป
อยากให้หายไปจังเลย
อยากเป็นคนทำให้หายไป
ในเมื่อความถูกต้องไม่ใช่สิ่งที่สังคมต้องการ
เราจะยึดถือมันไปทำไมกัน
เราแค่คิดว่า นั่นแหละ
กระตุ้นตัวเองด้วยการฆ่าใครสักคนดีไหม
ถึงจะไม่ใช่คนที่อยากฆ่า
เลิกหมกหมุ่นเกี่ยวกับการตายของตัวเอง
แต่หันมาคิดว่าคนอื่นจะตายยังไง
หรือจะถูกฆ่าตาย

ถ้าเราทำใจยอมรับเสียงนั้น
เราจะเปลี่ยนความพอใจมาเป็นความหลงใหล
เปลี่ยนมาคลั่งไคล้เสียงนั้นแทนหรือไม่
มันคงไม่ได้เปลี่ยนกันในเวลาสั้นๆ

เราแค่ต้องทำใจยอมรับ
ในสิ่งที่สังคมยอมรับ
แต่เรากลับไม่เข้าใจอะไรเลย

เรายินดีที่จะไม่เข้าใจ
เราต้องเป็นเด็กดี เชื่อฟังผู้ใหญ่
เราต้องเป็นในสิ่งที่ยายอยากจะให้เป็น
เรา​ปฏิเสธ​การเป็นคนโง่ไม่ได้
เราต้องยอมรับสิ่งนั้น

พักนี้เราคิดซ้ำๆ คิดมากเพราะโง่
เราโง่เกินกว่าจะรับผิดชอบความคิดตัวเอง

เราต้องทำร้ายตัวเองก่อนที่คนอื่นจะทำร้ายเรา
เราไม่มีความคิดดีๆ เกี่ยวกับ​คนอื่น
ถ้าเป็นไปได้ก็ไม่อยากคิดถึง
แต่ก็คิดน้อย เพราะไม่มีความคิดอะไรดีๆ
สิ่งที่เคยคิดว่าเป็นความเห็นอกเห็นใจ
เป็นแค่ความเข้าใจผิดของเรา

ตื่นขึ้นมาแล้วคิดว่าที่นี่คือที่ไหน
เราตายแล้วมาอยู่นรกหรือเปล่า
เราอาจจะตายไปแล้วจริงๆ
บางทีก็คิดว่าลองฆ่าใครสักคน
จะได้รู้ว่าคนๆ นั้นตายหรือยัง
คนๆ นั้นมีอยู่จริงหรือเป็นภาพลวงตา
เราไม่เชื่อ แม้แต่ประสาททางตา
แต่สิ่งที่ทำให้เราไม่เชื่อ


ความคิดแบบนั้นทำให้รู้สึกผิด
เรา​ควรจะไปขอโทษคนที่เผลอคิดอยากฆ่า
หรือยังไงกันนะ

ชีวิตไม่ใช่เซอไวเวิลเกมสักหน่อย
แต่เราเผลอคิดว่าใช่
สงสัย​จะดูแนวนั้นมากไป
ฆ่าคนไม่ได้จริงๆ เหรอ
คิดว่าถ้าฆ่าได้ คงดี
ไม่ได้คิดถึงคนที่ถูกฆ่าเลย

ระหว่างตายด้วยตัวเองหรือคนอื่น
คนทั่วไปจะชอบแบบไหนมากกว่ากัน
พยายามทำความเข้าใจคนอื่นแบบนี้ได้ไหม
ถ้าเราเป็นคนทำ แทนที่จะ​เป็น​คนอื่น
แทนที่จะให้อย่างอื่นทำ
ให้เราเป็นคนทำมัน ไม่ดีกว่าเหรอ

นี่เราหมกหมุ่นเกี่ยวกับการตาย
ขนาดนั้นเลยเหรอ
ในชีวิตนี้ไม่มีอะไรให้คิดอีกแล้วเหรอ
มีแต่การตาย การทำให้ตาย

นอกจากสิ่งนี้ มีอะไรให้คิดมั้ง

เหมือนเราเห็นแก้วน้ำ
มองเผินๆ คิดว่าเป็นแก้วสีที่ว่างเปล่า
แต่ที่จริงเป็นแก้วสีที่เต็มไปด้วยน้ำสี
มันล้นออกมาจนมองไม่เห็นระดับน้ำ
ดูไม่ออกว่าว่างหรือเต็มกันแน่
แก้วใบนั้น