ห้าวันมาแล้วเหรอ ที่ไม่ได้เขียน
มันเหมือนกับเราได้เดินทางมายังอีกโลก
ช่วงฝนตกหนักก็มักจะเป็นแบบนี้
อากาศแย่ทีไรมักจะเป็นทุกที
และยังซุ่มซ่ามเซ่อซ่าบ่อยเกินไป
สมงสมองไปหมดแล้ว
นอนๆ อยู่ก็อยากให้มันหายไป
หายไปให้หมด
.
มีชีวิตอยู่จริงหรือเปล่านะ
ถึงจะเจ็บบ้างแต่ก็ยังสงสัย
ความเจ็บไม่ได้ทำให้รู้เสมอไป
ถึงหัวจะกระแทกขอบประตู
เพราะกระโดดออกมา(อีกล่ะ)
จะกี่ครั้ง หัวก็ไม่รู้จักระวังเลย
เลยสับสนว่าโง่จนเจ็บตัวบ่อย
หรือเจ็บตัวหัวกระแทกบ่อยเลยโง่
แต่มันคงไม่ได้เกี่ยวกันโดยตรง
นิ้วมือก็มาเจ็บเพราะโง่อีกล่ะ
นึกว่ามือจะฉีกทุกอย่างออกได้
ก็มีดมันไม่คม เลยใช้มือแทน?
เลยได้เข้าใจว่าของบางอย่างก็ฉีกออกไม่ได้
เพราะมันจะบาดมือเอาเนอะ
เป็นครั้งแรกที่ลองฉีกฝอยขัดหม้อ
และได้รู้ว่ามันบาดนิ้วได้หลายนิ้วเลย
เวลาพยายามทำอะไรแล้วออกมาโง่ๆนิ
ขี้เกียจพยายามเลย
แบบนี้นอนหลับไปเฉยๆดีกว่า
อยากนอนหลับ
แต่กลัวสบายเกินไป
มันค่อนข้างแย่
เวลาที่มีคนพูดเปรียบเปรยกับการทำงาน
และตัวเราก็ยังไม่มั่นใจ
ว่าจะควบคุมน้ำตา
ได้ยังไง
เขื่อนมันแตกได้เสมอ