แรงตก

อยู่​ๆ โทรศัพท์มือถือ​ก็มีหลายมิติ
เวลาจ้องอย่างอื่นไม่เท่าไหร่
แต่มองมือถือ ทำไมมันวิบวับๆ
อธิบายยากแฮะ ก็สวยดีเหมือนกัน
สงสัย​เป็น​เพราะ​ขยี้ตาบ่อย
รู้สึก​เคืองๆ กะพริบตา​เยอะ​ๆ
มีปัญหา​อีกอย่างคือ นิ้วกลางข้างขวา
ไม่รู้​เป็นแผลตอนไหน แต่ชักจะลำบาก
ถูกอะไรก็เจ็บ เลยพันพลาสเตอร์เป็นมัมมี่
มัมมี่ขนานแท้ เล่นใช้ 4 แผ่นต่อแผลเล็ก 1 แผล
แถมตอนไปซื้อที่เซเว่น พนง.ขายยังพูด..
เออ สีสวยดีเนอะ แต่เดี๋ยวก็หลุดล่ะ แป็ปเดียว
เออว่ะ แค่สะกิดก็หลุดล่ะ (คุยกันสนุกเลย)
คือแบบ..มีการรีวิวหน้าเคาเตอร์ไรงี้
แต่พอลองใช้จริง มันก็ทนอยู่ กาวออกจะเหนียว
ที่แปะสี่อันนี่กะจะให้แผลหายใจไม่ออก
กำลัง​คิดว่า​ถ้าเนื้อมันเน่าตายคงหายเจ็บ
การเป็นแผลที่นิ้วมือข้างถนัด โคตรอุปสรรคเลย
จะทำไรก็ติดขัดไปหมด แต่ดีคือ ลดการออกแรง
พยายามใช้อย่างมีสติมากขึ้น เมื่อมีแผล
แต่ความรู้สึกเจ็บและรำคาญมันก็น่าหงุดหงิด
พอหงุดหงิดขึ้นมา ก็เหมือนจะ..
หยุดหายใจไปชั่วขณะ
๊เริ่มพิมพ์แล้วก็ง่วง จำได้เมื่อวานหลับเลย
วันนี้​ก็​อยากหลับอีก ทั้ง​ที่ยังทำอะไรได้ไม่มาก
ยายตื่นตีห้าและจะกินข้าวกินยาตอนตีห้าครึ่ง
คนที่บ้านนี้ยังไง จะตื่นเช้ากันไปถึงไหน
ทั้งที่การนอนตอนเช้าไปจนถึงสาย มัน..
ผ่อนคลาย​สุดๆ แต่กลางวันก็ด้วยนะ
สรุปแล้ว นอนตอนไหน ก็ผ่อนคลายไหมเนี่ย
แค่ท่องคำว่า นอน นอน นอน ไปเรื่อยๆ ก็ง่วงแระ

ปล.ตาไม่ลายเหมือนตอนแรกๆ แระ แต่ง่วง
ปล×2.บางที​ก็​ไม่อยากนอน
ปล×3.ต้องการ​ชาร์จ​พลัง​สุดๆ
ปล×4.ทำไม

.