ขยัน​ที่จะ​ขี้เกียจ​

สมัยเด็กเราเป็นคนขี้แงมาก
โตมาก็ยังไม่เปลี่ยนไปนัก
แต่เก็บอาการและไม่ชอบร้องโจ่งแจ้ง
บางทีอยากร้องก็ไม่ร้อง พยายามฝืนเก็บเอาไว้
เวลาร้องทีก็ร้องเยอะและนานแบบจัดเต็ม
ร้องจนเป็นหวัดเสียงเปลี่ยนตาแดงจมูกแดง
ก็เลยไม่ชอบการร้องไห้ ร้องจบก็ไม่สบายตามมา
เพราะ​ร้องไห้ทีไร จะ​เป็น​หวัด/ไอตามมาตลอด
เป็นภูมิแพ้ กินน้ำเปล่าน้อย กินอาหารไม่ดี
ถึงจะพยายามไม่นอนดึก เครียด​ให้น้อ​ย
แต่อะไรหลายๆ อย่างยังบั่นทอนสุขภาพ
อยาก​มีสุขภาพดี แข็งแรง เตะปี๊บดัง!?
แต่ขี้เกียจดูแลหลายๆ เรื่องที่ส่งผลกระทบ
ถึงจะบอกว่า อยาก​นู้นอยากนี้ แต่ก็งั้นๆ แหละ
ได้หรือไม่ได้ยังไงก็ช่าง
ถึงจะเจ็บปวด แต่ไม่นานเดี๋ยวก็ลืมๆ ไป
ลืมไป เพื่อที่จะ​เจ็บปวด​ใหม่อีกครั้ง?
และยังรู้สึกว่าความเจ็บปวดเป็นส่วนหนึ่ง
ส่วนที่เลี่ยงไม่ได้ ส่วน​ที่มีผลกระทบ
อาจจะมีความจำเป็น อาจจะส่งผลดีตามมา
ต้องยอมรับว่าเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตจริงๆ
ไม่ถึงกับปลง แค่​พยายาม​ข่มใจให้รับไหว
เพราะ​เป็น​คนไม่ค่อยยอมให้อะไรมาเหนี่ยวรั้ง
พอถูกควบคุม ถูกบงการ ถูกล่ามโซ่
มันก็เจ็บอึดอัดทรมาน ทั้งจากตัวเองและผู้อื่น
อยากมีอิสระ แต่ก็อาจถูกคำว่า อิสระจองจำได้
ถ้ายึดติดกับอะไรสักอย่าง
ก็เป็นธรรมดาที่จะต้องทุ่มเทและเจ็บปวด
จากสิ่งนั้น
เพราะ​คิดแบบนี้เลยไม่ค่อยอยากทำอะไร
หรือเปล่า​นะ

ถ้าไม่เจ็บปวด ถ้าไม่ทุ่มเท ก็คงไม่ได้มา
แต่ยิ่งยึดเอาไว้ ก็จะยิ่งต้องลงแรงให้มากขึ้นๆ
ยิ่งเจ็บปวด

คนที่​ไม่ยอมเจ็บ คงขี้ขลาดและอ่อนแอเกินไป
เพราะ​ไม่ยอมยึดเอาไว้ ถึงได้ยิ่งอ่อนแอลง
เหมือนกับว่าไม่ยอมรับในความอ่อนแอ

ทำไม​ถึง​บันทึกเป็นแต่เรื่องแบบนี้นะ
ปกติแล้วบันทึกประจำวันควรจะเป็นยังไง
ใส่ลงมาแต่ความคิด ที่​เหมือนขยะหมักหมม
ควรจะบันทึกเรื่องดีๆ เพื่อประทับลงในส่วนลึก
แบบว่า ถ้านึกเรื่องดีออกเยอะ ก็คงดี
อาจจะเพิ่มพูนความคิดในแง่ดีขึ้นมาบ้าง

ความคิดในแง่ลบมันไม่จำเป็นมากขนาดนั้น
ถ้าเอาแต่คิดเรื่องลบๆ มันก็ชินแต่กับเรื่องลบๆ
พักนี้ไม่ค่อยได้อ่านเรื่องดีๆ เลย ค่อนข้างแย่
เจอแต่ข่าว กับเรื่องลบๆ ไม่มีอะไรดีๆ ให้อ่าน
น่าจะ​ฝึกอ่านภาษาอื่นบ้างเนอะ ขี้เกียจ​เกิ้น

ไม่อยากขี้เกียจหรอก แค่คิดข้ออ้างง่ายๆ ขึ้นมา
ให้คิดข้ออ้างยากๆ ขี้นมา​ ก็วุ่นวายยุ่งยากเกินไป
ขนาดให้คิดเรื่องสำคัญๆ ยังขี้เกียจเลย
บางที​อาจต้องฝึกใช้ชีวิตแบบไม่สำคัญต่อไป
ทำแต่เรื่องไม่สำคัญ เป็น​แต่คนไม่สำคัญ​
พอคิดว่าต้องมีชีวิตแบบนี้ ก็ขี้เกียจขึ้นมาเลย
หรือจะบอกว่าขยันก็ได้ ขยันที่จะขี้เกียจ
คงเป็นสิ่งสำคัญของเรา แต่ไม่สำคัญต่อใครๆ

.