ฝนกำลังหยุดตก (หมายถึงอะไร?)

ถ้าเราเก็บความขุ่นเคืองเอาไว้ภายใน
มันจะกลายมาเป็นเชื้อเพลิงความเคืองโกรธ
ในภายภาคหน้า เรื่องนี้ก็ทราบดีอยู่
แต่เราจะค้นพบวิธีระบายที่ถูกต้องได้อย่างไร
มันคงไม่ยากเกินไปที่จะเรียนรู้ความโกรธ
ในระดับหนึ่ง มันคือความไม่พอใจ ไม่สบายใจ
แต่มันไม่ได้โหดร้ายหรือร้ายแรงเกินไป
แค่อารมณ์หนึ่ง แค่ส่วนหนึ่งของธรรมชาติ

มีครูคนหนึ่งเคยบอกว่าเราไม่ยอมรับตัวเอง
ในด้านที่เป็นนางมารร้าย
เมื่อก่อนเราคงจะเป็นแบบนั้นจริงๆ
เราไม่เคยคิดว่าคนจะสามารถค้นพบอะไร
ได้ในหลายๆ ด้าน
คิดแต่ว่ามีชีวิตที่ดี มีความสุขก็พอ
เรามักจะพอใจอะไรง่ายไป
คิดว่าทุกสิ่งทุกอย่างมันดีอยู่แล้ว
ไม่ต้องพยายามไม่ต้องแก้ไขอะไร
ความคิดแบบนั้นทำให้เราดูจะมีความสุข
ไม่เป็นเดือดเป็นร้อนกับอะไร
ใช้ชีวิตแบบง่ายๆ สบายๆ มาโดยตลอด​

ความทุกข์​ ความเจ็บ ความเคืองโกรธ
ไม่นานมันก็หาย  เรามักจะลืมมันไปง่ายดาย
ลืมไปแม้กระทั่งตัวเอง คนรอบตัว ครูบาอาจารย์​
ลืมคนที่ห่วงใย คนที่ปรารถนาดีต่อเรา
บางทีสมองคงกระทบกระเทือน
ในทางกายภาพแล้วเราก็หัวแตกอยู่บ่อยๆ
เป็นคนซุ่มซ่ามมาตั้งแต่เกิด..!?

การคิดแบบกว้างๆ บางทีก็น่าเบื่อเนอะ
ตรงที่นึกจะลากอะไรเข้ามาก็ได้
เหมือนกับว่าเราจะสามารถคิดได้แบบนอนสต็อป
มันไม่ใช่รูปแบบการคิดที่เหมาะสมกับเราเลย
เราเป็นแค่คนขี้เกียจ ว่างงาน เรียนไม่จบ
ถ้าเราทำงานที่ต้องใช้สมองก็ว่าไปอย่าง
เวลาที่อยู่ในที่สงบและสบาย
คงเป็นส่วนทำให้อยากคิดอะไรไปเรื่อย
โดยเฉพาะ​หลังจาก​ชำระความคิดในแง่ลบ

การเขียนไดอารี่ของเรานับแต่อดีตมา/เว่อ
มักจะเริ่มจากเรื่องไม่สบายใจอะไรบางอย่าง
เราพยายามเขียนเพื่อที่จะระบาย!?
และเขียนจนรู้สึกสงบ สบายใจขึ้น
หลังจาก​นั้นก็มักจะได้ไอเดียในการจัดการปัญหา
เป็น​ไปได้ว่า อาจจะเกิดสมาธิระยะต้นขึ้น
คงไม่ลึกถึงขนาดเข้าฌาณ ได้อภิญญาหูตาทิพย์
ชักจะออกนอกเรื่องบ่อยจนลืมเรื่องจริง
ชอบพาตัวเองไปไหนต่อไหนแบบเรื่อยเปื่อย
เหมือน​ได้เที่ยวแม้ขณะกำลังเตรียมตัวนอน
ลองนึกถึงนิยายบนเรือที่มีชายผู้ไม่เคยออกมา
นักเปียโนที่มีชื่อแปลกๆ และได้ท่องเที่ยว
ไปยังสถานที่ขึ้นชื่อของโลก
ในขณะที่เขากำลังเล่นเปียโน
เออ เรื่องนั้นสนุกดี แต่มันเกี่ยวอะไร?
พิมพ์​ให้เมื่อย ยิ่งปวดแขน ระบมทั้งตัว
อยากจะโทษอากาศที่ทำให้ร่างกายไม่แข็งแรง