แมว..อีกล่ะ

เมื่อก่อน​เราชอบอยู่กับสัตว์มากกว่าคน
เพราะเรามักจะเจ็บปวดใจจากคำพูดของคน
แค่คิดว่าสัตว์ที่ไม่พูดจะทำให้ไม่ต้องเจ็บปวด
หากแต่ความจริงแล้วเราไม่ได้เจ็บปวดจากคำ
แต่เป็นความผูกพันธ์ต่างหากที่ทำให้เจ็บปวด
เพราะแมวที่ตาย แมวที่หาย ก็ไม่เคยพูดกับเรา
แต่เรากลับรู้สึกเจ็บปวดใจมากมาย

ข้อดีของความเจ็บปวดจากความสัมพันธ์คือ
การเห็นอกเห็นใจ และกลายมาเป็นการช่วยเหลือ
สำหรับเราแล้ว​ แมวก็มีสิ่งนั้น ไม่ต่างจากมนุษย์
ตาที่เอ่อล้นน้ำตาบ่อยครั้ง เต็มไปด้วยอารมณ์
บางทีก็มาเลียด้วยลิ้นสากๆ เหมือนอยากช่วย
เสียงร้องสื่ออารมณ์ที่แตกต่างออกไป
หิว ตามหา กลัว สู้ และอื่นๆ
แมวอาจจะใช้สัญชาตญาณมาก
แต่ความรู้สึกและความเชื่อมโยงกับสิ่งอื่น
ไม่ใช่แค่แมวด้วยกัน มันกลมกลืน
มันเรียบง่ายและสอดคล้องไปกับสิ่งรอบตัว
แบบนั้น คงเป็นชีวิตที่ดีเพียงพอ
ดีต่อธรรมชาติ