ทำไงดีอะ ไม่อยากทำอะไรเลย
อีกแล้ว ไม่อยากอยู่เลย ไม่อยาก
เหนื่อยจัง อยากพักให้นานกว่านี้
ว่าแล้วเชียว อยากให้เป็นเหมือนเมื่อวาน
ทั้งที่ก็รู้ว่าเป็นไปไม่ได้ อยู่ดี
...
เราเป็นว่าที่นักเขียนนี่หน่า
จะต้องทำทุกๆ อย่างเพื่อเป็นให้ได้เลย
แน่น่อนว่าต้องใช้วิธีการที่ดีและเหมาะสมเท่านั้น
ถ้าได้เป็นนักเขียน ชีวิตเราจะต้องเป็นชีวิตที่ดีแน่ๆ
เพราะเราเกิดมาเพื่อที่จะเป็นนักเขียน
ให้ตายเถอะ เผลอพูดอะไรที่เกินความเป็นจริงแล้ว
ก็แค่คิดว่าตัวเองเหมาะสมที่จะเป็นที่สุด
หมายถึงอาชีพหรืองานอื่นก็ไม่เหมาะเท่าอีกแล้ว
ถึงจะทำได้ดี แต่ก็มีความสุขแบบครึ่งๆ กลางๆ
ไม่มีงานไหนที่น่ารักและมีความสุขได้มาก
เท่ากับการเขียนและเพ้อเจ้อแแบบนี้อีกต่อไปแล้ว
ความสุขล้นทะลักออกมาแล้ว
ห้ามใจตัวเองไม่ให้รักการเขียนไม่ได้เลย
โหยย อยากเขียนอีกเยอะๆ จัง
อยากถูกกลืนหายไปในโลกที่จะเขียนได้ตลอดไป
จะต้องใช้พลังแห่งการเขียนให้มีชีวิตอยู่ได้
เราจะมีชีวิตอยู่ด้วยการเขียนและการเพ้อ
//รู้สึกได้รับพลังชีวิต ~~~
