เป็นเสมือนกระจกสะท้อนกลับว่าเราดูเป็นยังไง
แต่ถึงอย่างนั้น กระจกก็อาจจะไม่ใสสะอาด
ไม่ได้สะท้อนภาพแท้จริง หรือภาพที่เราหวังไว้
ทำให้ต้องมาพิจารณาว่า กระจกมันด่างตรงไหน
หรือตัวเราเองที่ด่าง มีตำหนิอย่างที่กระจกสะท้อน
เรามีเหตุผลที่จะเชื่อว่าการรับรู้ของคนเรานั้นต่างกัน
มองจากในมุมของแต่ละคนย่อมแตกต่างกันออกไป
ทั้งยังเชื่อว่าตัวเรารับรู้ตัวเองได้มากที่สุด ยิ่งกว่าใคร
ตัวเราจึงเข้าใจตัวเองได้มากกว่าที่คนอื่นเข้าใจ
ถึงบางทีก็เรียบเรียง หรือหาถ้อยคำมาอธิบายไม่ได้
เพราะเราก็ไม่ได้รู้จักถ้อยคำมากเท่าที่มันมีอยู่
นอกจากการรับรู้แล้ว ยังมีวิธีรับรู้ การประมวลผล
ซึ่งมีอยู่มากมาย ทั้งช่องทาง ทั้งความเร็ว ทั้งปริมาณ
ต่างคนก็มีแนวทางในการรับรู้ที่ต่างออกไปได้มาก
บางคนเน้นรายละเอียด ก็พยายามรับรู้ข้อมูลให้มาก
บางคนเน้นโครงสร้าง ก็หาแต่ข้อมูลที่คิดว่าจำเป็น
บางคนเน้นตอบสนอง ก็สร้างปฏิสัมพันธ์แล้วประเมิน
ล้วนแล้วแต่มีแนวทางมากมาย แม้ภายในคนๆเดียว
ถ้าวิธีรับรู้หนึ่งวิธีนำมาซึ่งเหตุผลหนึ่งข้อ
วิธีรับรู้อีกหลายล้านวิธีก็นำมาซึ่งเหตุผลหลายล้านข้อ
จำเป็นหรือไม่ ที่จะต้องมีวิธีรับรู้ที่ดีที่สุด
จำเป็นหรือไม่ ที่จะต้องมีวิธีรับรู้ที่เหมาะสม
หากตัวเรามีเพียงหนึ่งเดียวในจักรวาล
ภายใต้ขอบเขตเวลาขณะหนึ่งและพื้นที่หนึ่ง
ชั่วเวลาขณะหนึ่ง ในพื้นที่หนึ่ง ก็มีเพียงหนึ่งการรับรู้
มีเพียงหนึ่งเจตนา หนึ่งการตัดสินใจเพียงเท่านั้น
หากเราเลือกวิธีรับรู้ที่ผิด หรือไม่เหมาะสมขึ้นมา
เราก็จะเสียวิธีการรับรู้และผลตอบรับอื่นๆ ที่ดีกว่าไป
เช่นเดียวกับการรับรู้จากกระจกเงา
ถ้าเราละเลยภาพการรับรู้จากกระจกเงา
ก็อาจจะสูญเสียวิธีการที่นำมาซึ่งความรู้ต่อตัวเราได้
การสะสมวิธีการ แม้ว่าจะแปลก แต่ก็เป็นประโยชน์
คิดๆ ดูแล้วเราคงเห็นแก่ตัวที่เลือกสะสมวิธีการ
มากกว่าที่จะเอาใจใส่ความรู้สึกของผู้อื่น
นั่นคงเป็นเหตุผลหนึ่งที่เราไม่เข้าใจจิตใจผู้อื่น
การสังเกตผู้อื่นเพื่อที่จะเข้าใจตัวเอง เพื่อตัวเอง
ฟังไม่ขึ้นอยู่ดี อ๊ะแต่ถ้าเข้าใจตัวเองก็ช่วยคนอื่นได้
เพราะจะเข้าใจว่าเราเป็นประโยชน์ต่อเขายังไง
ถ้ารู้วิธีการใช้งานตัวเอง ก็รู้วิธีใช้งานคนอื่น
ยิ่งคิดก็ยิ่งเห็นแก่ตัว ต้องใช้ความรู้สึกให้มากหน่อย
โคตรเสียเวลาไปกับการคิดเลย
ทั้งที่สิ่งจำเป็นในการเข้าสังคมคือ ความรู้สึก
คือการแสดงความรู้สึกที่ถูกต้อง เหมาะสมต่างหาก
ถึงจะมีคนบอกว่า เราไม่น่าเป็นโอตาคุเลย
หรือเรากวนไปหรือเปล่า ก็ไม่ควรใส่ใจให้มาก
การคิดมากเกินไป ไม่จำเป็นต่อการเข้าสังคม
อ๊ะแต่เราก็ไม่ได้สนใจสังคมสักหน่อย
เราสนใจตัวเองมากกว่า สนใจสองดีมากกว่า
สนใจมนุษย์คนอื่นน้อยกว่าสิ่งใดในโลกนี้
