{{ก่อนจะหลับตาลง}}

ลองเทียบอารมณ์วันนี้กับเมื่อวานแล้วแตกต่างกันมากเลย
เมื่อก่อนตอนที่โทรศัพท์เครื่องเก่ายังใช้ได้ เคยสังเกตทุกวัน
เพราะมันมีแอพบันทึกมู้ดในแต่ละวัน แล้วมีชาร์ทคอยเปรียบเทียบ
โดยมากแล้วก็อารมณ์กลางๆ หน้าสีเหลืองสลับกับแอ็คทีฟสีเขียว
แต่ละเดือนจะมีอารมณ์เด่นชัดไปอย่างหนึ่ง มักเป็นติดๆ กันไป

เผลอแป็ปๆ ก็ห้าทุ่มแล้ว เหมือนวันนี้จะผ่านไปเร็วจัง
ไม่ค่อยอยากจะให้หมดไปเลย รู้สึกเสียดาย ช่วงเวลาที่เป็นสุข
ถึงแม้ว่าจะง่วงนอนมาก มาก มาก มาก จนแทบจะหลับได้ทุกเวลา
แต่ว่าก็อยากจะใช้เวลาให้เป็นประโยชน์มากขึ้น มากขึ้นไปเรื่อยๆ
มันค่อนข้างดีที่รู้สึกเหมือนมีพลัง มีแรงขับเคลื่อนการกระทำ
แต่ว่า..(แต่เยอะจริงๆ) ถูกสกัดกั้นด้วยความอยากหลับอย่างเป็นสุข

สำหรับการหมดอาลัยตายอยากที่เรามักจะรู้สึกอยู่บ้างเป็นเนืองนิจ
ก็ได้ค้นพบหนทางแล้วว่า จะทลายมันลงยังไง เลยทำให้เป็นสุขละมั้ง
มันก็จริงที่เราออกจะเฉื่อยชา ทำอะไรชักช้ายืดยาด จนถูกหงุดหงิดใส่ประจำ
แต่ก็รู้สึกสบายดีนี่หน่า เวลามีอะไรให้ทำแล้ว มันจะไม่ค่อยเครียดไปจนถึงชิว
รู้สึกดีใจมากที่มีอารมณ์อยากจะทำอะไรขึ้นมาบ้าง ไม่งั้นคงแย่
ในหัวมันชอบคิดขัดแย้งละมั้ง เขียนไปสักพักจะมีคำว่าแต่ ผุดขึ้นมาตลอด

ยังชิวเหมือนเดิมเลย ยังกำหนดเป้าหมายชีวิตให้ชัดเจนไม่ได้เลย
หรือว่าเอาเป็น ตายไม่เกิดดีไหม? ต้องตั้งไว้ให้สูงเสมอใช่ไหม?
ถ้าเราพอใจกับตัวเองมากขึ้น เราก็คงจะพอใจกับคุณค่าที่ควรได้รับ
ต้องฝึกพอใจกับสิ่งที่มีอยู่ สิ่งที่ทำอยู่ สิ่งที่เป็นอยู่ อยู่กับปัจจุบัน
ถ้าไม่เห็นตัวเอง ก็ไม่เห็นใคร ไม่เห็นปัจจุบัน ก็ไม่เห็นอนาคต

อิทธิบาท 4 ก็ยังเอามาใช้ได้ เป็นเครื่องมือไปสู่ความสำเร็จ
แต่ก่อนหน้านั้น ต้องทำตัวเองให้คู่ควรกับความสำเร็จ
คงต้องหว่านเมล็ดการงานไปหลายๆ อย่าง เช่นเคย
แต่ก็ละเลยปัญหาสุขภาพไม่ได้ ต้องจัดการไปพร้อมๆ กัน
วันนี้ก็ทำดีที่สุดแล้ว สิ่งใดที่เกิดจากความพยายามย่อมเห็นผล
ภาษาเริ่มชราขึ้นเรื่อยๆ แต่รู้สึกดีที่ได้เขียนออกมา ก็พอใจแล้ว