ไม่มีใครอยากตำหนิเราหรอก เขาก็แค่เป็นห่วงน่ะ
แค่ไม่อยากเห็นเราทำไม่ดี ไม่อยากให้เรากลายเป็นคนไม่ดีไป
ไม่เห็นจะต้องรู้สึกผิดเลย ทำไม.. ต้องรู้สึกผิดอยู่ตลอด..
ไม่อยากมีความสุข ไม่อยากมีชีวิตที่ดี ไม่อยากได้รับโอกาส
แย่มากเลย ความคิดแบบนี้ เป็นความคิดที่ไม่ปกติเกินไป
กำลังจะหายไข้ หายหวัด หายไออยู่แล้วเชียว ดันมาคิดลบซะได้
ดีจัง ในที่สุดก็ร้องไห้ได้ ความรู้สึกมันได้ระบายออกมา ค่อยยังชั่ว
แต่ไม่อยากร้องมากไป เดี๋ยวจะกลับมาไม่สบายอีก ตอนนี้ดีขึ้นเยอะ
เป็นปัญหาที่ความรู้สึกผิดเลยแท้ๆ แค่คำนี้คำเดียว ทำไมถึงได้เจ็บปวด
คนที่มีชีวิตอยู่กับความรู้สึกผิดไม่มีทางเป็นสุขได้หรอก
โฟกัสไปที่ความถูกผิดมากเกินไปนะเรา ทำเหมือนเป็นคดีร้ายแรง
อ่า แต่น้ำเปล่าไม่เย็นนี่มันดีต่อสุขภาพจริงๆ กินแล้วหายป่วย
วันนี้ก็ยังวุ่นวายเหมือนเดิม จนเหมือนจะไม่ใช่วันหยุด
ช่วยไม่ได้ก็เราไม่ได้ทำงานหนักมีเงินเดือนเยอะแยะมาแบ่ง
ใครๆ ก็ต้องมองเป็นเบ๊ เรียกใช้งานมากกว่า มันถูกต้องแล้วล่ะ
ถึงจะบอกว่าถูก แต่ก็เจ็บปวดอยู่ดี เรานี่มันไม่ได้เรื่องเลย
เป็นลูกที่ไม่ดี เป็นหลานที่น่าผิดหวัง เป็นพี่สาวที่ไม่ได้ความ
เป็นอะไรก็ไม่ดีทั้งนั้น การเขียนแบบใส่อารมณ์แบบนี้น่ารังเกียจชะมัด
ไม่ชอบวิธีการพูดในแง่ลบแบบนี้เลย แต่ก็ทำไปแล้วและก็ไม่ลบด้วย
และมันก็คงจะทำให้เรารู้สึกผิดยิ่งขึ้น ยิ่งขึ้น ยิ่งขึ้น บ้าจริง
อย่างกับเขียนนิยาย เอ่อใช่ เหมือนกำลังแต่งนิยายชะมัด
เวลาเขียนนิยายก็เหมือนเรื่องจริงชะมัด ผสมกันมั่วไปหมดแล้ว
อย่าให้มันวุ่นวายไปมากกว่านี้เลย ค่อยๆ แก้ไปทีละปม
เชือกที่เราผูกเองก็ต้องแก้เองได้สิ ไม่งั้นก็ตัดทิ้งไปเลย
ก็ยังเหมือนเดิมนะ ยกคำพูดเด็ดๆ มาโดยไม่สนว่ามันจะตรงไหม
มันดีหรือเปล่านะ การเขียนแบบนี้ มันช่วยให้อะไรๆ ดีขึ้นจริงเหรอ
แล้วก็ยังไม่เชื่อมั่น ยังลังเลสงสัยง่ายๆ ไม่เปลี่ยนเลย
เขียนไปก็เหมือนคุยกับตัวเองนะ แต่เหมือนตัวเองจะมีหลายคน
เคยพยายามแบ่งแยกบุคลิกออกมาอยู่เหมือนกัน แต่ไม่สำเร็จ
เพราะทุกบุคลิกที่แตกต่างนั้นมีความเชื่อมโยงและเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน
คิดมากจนหัวร้อนเป็นแบบนี้เองสินะ เอ ไม่ใช่ว่าตัวร้อนหรอกนะ?
บุคลิกที่ชอบเล่นมุขแปลกๆ แต่ไม่ฮา ก็มักจะปรากฏออกมาบ่อยๆ
ไม่ได้เป็นที่รักของทุกคนสักหน่อย ก็แค่น่าสงสารน่ะ
ไม่มีใครอยากเป็นคนน่าสงสารกันหรอก มันไม่มีศักดิ์ศรีเลยสักนิด
ที่พูดจาหาเรื่อง หรือเล่นมุขแป้ก ก็เพราะอย่างงั้นด้วย
อยากทำให้คนอื่นมีความสุขมากกว่าร้องไห้นะ
แต่สุขมากไปก็ร้องไห้สินะ น่าเศร้าอยู่ดี ไม่อยากทำไรเลย
ใช้ชีวิตไร้ค่าดีไหม ทำตัวเป็นเด็กใจแตกดีไหม หนีออกจากบ้านเลยไหม
ไม่ตลกสินะ ชีวิตนี้มันไม่ใช่เรื่องน่าตลกเลย แกล้งขำหน่อยเถอะ
เอาล่ะ เขียนมากไปแล้ว ถึงขั้นตอนปฏิบัติแล้ว แต่ต้องวางแผนก่อน
สิ่งที่อยากทำคือ ศึกษาเกี่ยวกับความรู้สึกผิด และหาทางออกจากสิ่งนั้น
พอมีมันมากเกินไปแล้ว รู้สึกแย่ รู้สึกไร้ค่าอย่างบอกไม่ถูก
แต่ยังไม่มีข้อมูลมากพอที่จะเขียนได้ คงต้องไปศึกษามาก่อน
วันนี้มึนเบลอเพราะไม่สบาย คงทำต่อไม่ไหว ต้องยกให้เป็นวันพรุ่งนี้
ข้อดีของการไม่สบายคือได้พักผ่อน แต่ว่าอย่าไม่สบายตลอดไปล่ะ
รีบๆ แข็งแรงได้แล้วนะ จะได้มีเรี่ยวแรงทำอะไรดีๆ และตายอย่างมีคุณค่า
"ต้องทำความเข้าใจเกี่ยวกับความรู้สึกผิด" แปะไว้ที่หน้าผาก
