ตอนแรกก็ไม่คิดว่าจะเขียนหรือเก็บบล็อกนี้ไว้
แต่พอสงบสติอารมณ์​ได้แล้วก็น่าจะทบทวนได้ดีขึ้น
การตัดสินใจ​ในขณะที่อารมณ์​ความคิดแย่
มักจะตามมาด้วยผลลัพธ์​ที่เลวร้ายและทำให้ยิ่งแย่
เวลาที่สับสนทั้งความคิดและอารมณ์​แปรปรวน​มากๆ
มันเลวร้ายจนอยากจะทำให้หายไปทั้งหมดไม่มีเหลือ
และถ้าให้อธิบายถึงสาเหตุหรือสิ่งที่เกิดขึ้นก็ยากจริงๆ
วิธีที่ถนัดสุดก็คำตอบของคนถามแบบถามเองตอบเอง
โดยมากแล้วช่วงหนักๆ จะเป็นช่วงใกล้ปจดจะมา
แต่ตอนนี้เป็นบ่อยเกินไป เหมือนจะแย่ลงเรื่อยๆ
หลงลืมเรื่องใกล้ๆ แต่ขุดคุ้ย​เรื่องที่ไกลออกไป
เหมือนที่ผ่านมา เราไม่มีโอกาสได้สะสางมากพอ
เพราะว่าเราเก็บกดเกินไปและเชื่อแต่ตัวเองเท่านั้น​
ยิ่งเครียดก็จะยิ่งลบเรื่องเครียดๆออกไปง่ายๆ
แทนที่จะแก้ไขเป็นเรื่องๆไป แต่เลือกที่จะเขี่ยออก
เพราะไม่ชอบความไม่สบายใจทุกเรื่องที่มากระทบ
ถ้าจะลบปัญหา​ก็ต้องลบที่มาของปัญหาไปด้วย
ผู้คน​ก็มักจะทำให้เราเห็นว่าเป็นปัญหา​ได้ง่ายๆ
ถ้าลบคนออกไปได้ก็คงจะลบไปหมดโลกแล้ว
แม้แต่แมวที่เรารู้สึกใกล้ชิด​ยิ่งกว่าคนทั่วไป
ยิ่งสำคัญ​มากก็ยิ่งเป็นปัญหา​ได้มากยิ่งกว่าสิ่งไหน
นานวันก็ยิ่งไม่มีพื้นที่เหลือให้สิ่งไหนๆ
มีแต่ความคิดของตัวเองอัดแน่นจนคับแคบ
กลายเป็น​โลกที่ไม่มีอะไรสำคัญ​หลงเหลือ​อยู่​
เราเกลียดโลกแบบนั้นและกำลังอยู่ในโลกแบบนั้น
แต่บางทีคิดว่าอาจจะหาทางออกได้บ้าง
การสนใจสิ่งอื่นที่ดูสำคัญ​และได้รับการยอมรับ
ถ้ามีสิ่งที่น่าสนใจมากขึ้น ไม่สิ ถ้าเรามีความสนใจ..
บางทีสุขภาพ​ทางวิญญาณ​อาจจะสึกร่อน
ถ้าเพิ่มพลังทางวิญญาณ​ได้ ก็คงมีกำลัง​มากขึ้น​
แต่ไม่ว่าจะทำอะไรก็เบื่อจนล้มเลิกไปในเวลาสั้นๆ
ไม่ชอบมีแบบแผนที่ชัดเจนเกินไปซะด้วย
เราพยายามที่จะเปลี่ยนแปลงให้มันดีขึ้น
แต่ก็ยังไม่ดี แม้ผ่านมาเป็นสิบๆ ปี
อาจจะพยายามหรือคาดหวังมากเกินไป​
ในหัวมันมีแต่เรื่องที่ยอมรับไม่ได้
ทั้งที่เป็นแค่เรื่องเล็กน้อย แต่พอหลายเรื่องเข้า..
มันก็แย่ ไม่ชอบ ไม่พอใจ ไม่ต้องการ ไม่อยากให้มี
ลบออกไปไม่ได้เหรอ ถึงจะฟังดูแย่มาก
และมันก็แย่มากที่ต้องคิดแบบนี้ซ้ำๆ บ่อยๆ นานๆ
อยากจะลบความคิดออก แต่ก็ยิ่งคิดมากขึ้นไม่ใช่​เหรอ
มันหงุดหงิด​และอึดอัด​มากที่คิดและรู้สึก​แย่แบบนั้น
มันรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ  ไม่​ชอบเลย