เราเครียดเรื่องความตายนะ
คิดอยู่เสมอ รู้สึกเศร้า กับการสูญเสีย
อาจเพราะเราโลภมากก็ได้
อยากได้ อยากมี อยากให้เป็นแบบนั้น
ไม่อยากให้เป็นแบบนี้
เสียใจจากการที่แมวตาย
คนรู้จัก หลายคน บางคน ก็เสียชีวิต
เหมือนจะเป็นธรรมดาที่ต้องพบเจอเรื่องแบบนี้
แต่ก็อดใจเสียไม่ได้ทุกที
บางทีพยายามหลีกเลี่ยงที่จะพูดถึง
แต่กลับยิ่งเก็บไปคิดมากยิ่งขึ้น
เก็บเอาความตายมาคิดมากเกินไป
จะปล่อยไป ก็จะไม่รู้จะทำใจให้ได้ขนาดไหน
อาจเพราะชอบทำเรื่องให้วุ่นวายยิ่งขึ้นเป็นปกติ
อยากจะหาความสงบทำใจให้สบาย
อยากจะทำสิ่งดีๆ เพื่อทดแทนสิ่งที่ได้รับมา
แต่ใจก็กล้าๆ กลัวๆ กังวล ลังเล
ยากที่จะยอมรับเรื่องไม่คาดฝันเลวร้าย
ทำใจให้คิดว่าต้องปรับปรุงตัวให้ดี
เมื่อวานเพื่อนโทรมาชวนไปงานศพรุ่นน้อง
ได้ทราบว่าข่าวดังที่เหี้ยมโหดเป็นคนใกล้ตัว
ภาพการตายที่สะเทือนใจหนักขนาดนั้น
แถมพอติดตามข่าวก็พบแต่เรื่องหนักๆ
สงสารน้องที่เป็นคนดี เป็นที่รักของใครๆ
ที่มีชีวิตอยู่ดีกินดีสุขสบายมันไปหนักหัวใคร
คือเราก็อารมณ์ขึ้นที่มีคนวิพากษ์ไปต่างๆนานา
จนไม่อยากจะพูดอะไรเนี่ยแหละ
แค่นี้เรื่องก็มากพอ อารมณ์ปะทะอารมณ์ก็..
แต่จะพูดด้วยเหตุผล ก็ยังสลัดความเห็นใจไม่ได้
มันมีตรรกะเพี้ยนๆแปลกๆออกมามากมาย
เพื่อรองรับความเห็นแก่ตัวของแต่ละคน
เรื่องจะยุติโดยธรรมนั้น อาจยากในบางกรณี
บางทีต้องทำใจหนัก ทำใจมากที่จะรอธรรมจริงๆ
ธรรมที่ดีที่สุดนั้นก็คือ การยอมรับให้ได้
ว่าไปนั่น แค่สมมติว่า อาจจะเป็นแบบนั้น
ปล.สมองเบลอๆ แต่อยากระบายนิดนึง
Sunday, January 08, 2017
หนีมาโพสต์
