แย่ที่สุดคือ ระดับความเข้มข้น​ของความรู้สึกแย่สูงขึ้น ทวีคูณขึ้น ยิ่งกว่าครั้งไหนๆ

การใช้อารมณ์อย่างมาก
ไปกับหมอนและอาวุธในมือ
ทำให้​รู้สึกปลอดภัยต่อผู้อื่น
หรือเป็นอันตรายมากขึ้น
การแสดงหรือระบายอารมณ์
เป็นสิ่งที่ควรทำตามลำพังหรือ
จำเป็น​จะต้องให้ผู้อื่นร่วมรับรู้
มีความเป็นไปได้ว่าจะเกิดอำนาจ
การใช้ความรุนแรง​เพื่อแสดงพลัง
เป็นเรื่องปกติที่สุดในธรรมชาติ
ผู้ที่แข็งแกร่งกว่าย่อมได้รับสิ่งที่ดีกว่า
เราทุกคนจึงพยายามสร้างมัน
ทั้ง​ความ​แข็งแกร่ง​ ความรุนแรง​

การ​ที่​ผู้คนเชื่อมต่อกันเป็นอันมาก
หมายถึงการเพิ่มความรุนแรงเป็นทวีคูณ
เพราะเราเชื่อมโยงความเจ็บปวดถึงกัน
ทุกคนที่รับรู้ความเจ็บปวดของกันและกัน
เท่านั้น ถึงเชื่อมโยงกันได้

การแสดงออกอย่างไร้อารมณ์
ถูกทำให้เข้าใจว่าไร้ชีวิต
ไม่มีความรู้สึกเจ็บปวด
จึงต้องเพิ่มความรุนแรงลงไป
เพื่อจะได้เชื่อมต่อกันได้
การเชื่อมต่อด้วยความรุนแรง
คงเป็นวิธีการตามธรรมชาติ

อาจจะเป็น​แบบอนิเมะเรื่องนั้น
หลังจากนั้น​ความรู้สึก​ที่​ดีจะเกิดขึ้น
แต่​นั้น​เป็นเพราะคนเหล่านั้นเปิดรับ
ยอมรับทั้งส่วนที่ดีและส่วนที่เลว

และนั่นไม่ใช่เราเลย
เราไม่มีวันยอมรับอะไร
ไม่ยอมรับทั้งส่วนที่ดีหรือเลว
เพียงแค่ต้องสลายการมีตัวตน
ทั้ง​ความรู้สึก​ ความนึกคิด​ ความทรงจำ​
ทำให้ทุกอย่างหายไปเหมือนไม่เคยมี
ต้องกลายเป็นเพียงชิ้นส่วนเละๆ เน่าเปื่อย​

การนอนอยู่ในโลงคงเป็นสถานที่ที่ดีกว่า
เดินไปเดินมาแบบซอมบี้
เป็นแค่คนตายเท่านั้นเอง
ไม่มีทางน่ากลัวไปกว่าคนเป็น
ถึง​อย่างนั้น​การมีชีวิตอยู่อาจดีกว่า
แต่ก็ไม่ใช่สำหรับทุกคน
ไม่ใช่ทุกคนที่สมควรได้รับ

การสนใจเรื่องที่ใหญ่กว่าตนเอง
อย่างเช่น การมีชีวิต หรือความตาย
ยิ่งจับต้องได้ยาก ก็ยิ่งน่าสนใจ
ความตายจะสามารถทำอะไรเรา
ได้มากกว่าความเป็น การเป็นอยู่​
การมีชีวิต​อยู่ มีแต่​เรื่อง​เจ็บปวด​
และการพยายามรักษาแบบเดาสุ่ม​

ความเจ็บปวด​ในทางกายภาพ
ทางอารมณ์ ความคิด จิตใจ
และอาจเป็นจิตวิญญาณ
ทุกอย่าง​เท่าที่​มี​สามารถ​ทำให้เกิด
การเกิดและการสิ้นสุดมีขึ้นสลับกันไป
ความรู้สึก​ที่​ว่าเราอยู่ในวังวนนั้น
อาจโหดร้ายและมีส่วนดีคือสร้างพลัง
กำลังที่มาจากความเจ็บปวด ต่อสู้​ ดิ้นรน
หากไม่มีการเจ็บ อาจไร้เรี่ยวแรง กำลัง

ความเจ็บปวดสมคบคิดกับความกลัว
ระหว่าง​สองสิ่งนี้ อะไรมาก่อนกัน?
เหมือนคำถามว่าไก่หรือไข่ที่เกิดก่อนกัน?
คำถามโลกแตก? ถามไปแล้วได้อะไร?
ได้ความบ้าทวีคูณ ทับถม​ไปจนทะลักล้น

ถ้าไม่มีความกลัวในตอนที่บาดเจ็บ
จะรู้สึกเจ็บน้อยลง แบบนี้​ปกติ​หรือเปล่า?
มักจะมีอุบัติเหตุกับนิ้วมือแบบไม่ตั้งตัว
แต่พอสงบใจว่าแค่นิดเดียว แผลเล็กๆ ตื้นๆ
ความรู้สึก​เจ็บก็หายไป แทบจะไม่รู้สึกเลย
หรือ​มี​การปิดระบบเซ็นเซอร์รับรู้การเจ็บ
และเวลาผ่านมานานพอสมควร
พอเริ่มมีความรู้สึกที่รุนแรง เช่นโกรธ
รุนแรง​พอที่จะทำลายข้าวของเท่าที่ทำได้
แล้วนิ้วถึงได้เกิดความรู้สึกเจ็บ อาจมีกลัวปน
เป็น​ประสบการณ์​ที่​ชวน​สับสน ว่าไหม..

โฟกัส​ไปที่นิ้วมือที่เจ็บ การมีแผลทำให้รู้สึกตัว
ค่อยๆ ผ่อนแรงจนสงบลง
หรือระบายอารมณ์เสร็จแล้วถึงจบ

ระหว่าง​นั้นดันกังวลเรื่องบาดทะยักขึ้น
ในหมอนมันมีอะไรฟุ้งๆ ออกมาเหมือนฝุ่น
ฝุ่นหรือละอองอะไร ทำให้เกิดมลพิษ
แต่ความรู้สึกที่ว่ามีผู้คนอยู่ใกล้ๆ รอบตัว
มันเลวร้ายยิ่งกว่าสิ่งใดใด

ที่สุด