อาจจะเป็นความจริงและสิ่งสำคัญ

สำหรับเราแล้ว​ การเขียนเป็นสิ่งสำคัญ
ความสุขก็เป็นสิ่งสำคัญ
ชีวิตก็เป็นสำคัญ
เพราะมีชีวิตจึงค้นพบสิ่งสำคัญได้
นอกจากนี้​ยังค้นพบสิ่งอื่นๆ
แม้แต่การปฏิเสธสิ่งสำคัญ
การปฏิเสธความรู้สึก
การ​ปฏิเสธ​ความจริง​ -​ ความเชื่อ

การเขียนนำทางเราไปสู่อนาคต
ไม่ว่า​จะเป็​น​อนาคตที่ดีหรือเลวร้าย
เรามักจะเขียนเพื่อนำทางตัวเอง
เราไม่สามารถเขียนในสิ่งที่เป็นปัจจุบันได้เลย
ทั้งที่ปัจจุบันกำลังดำเนินไป
แต่เราไขว่คว้ามันมาไม่ได้
และเราก็ตอกย้ำในการด้อยความสามารถ
ตอกย้ำในความล้มเหลวที่ลวงตา
เพราะความยึดมั่นในความจริงที่ลวงๆ
เราเจ็บปวดจากการยึดตะปูที่คิดว่าเป็นแท่น
แต่เพราะเราไม่ยอมรับในความอ่อนแอ
เรา​ปฏิเสธ​ตัวเองและทุกสิ่งทุกอย่าง
ถึงจะอยากเอาชนะความผิดพลาดล้มเหลว
แต่ก็ยังตอกย้ำตัวเองด้วยแท่นตะปู
ทำให้เราปฏิเสธในสิ่งที่ดีและสวยงามไปด้วย

ตอนนี้​มันก็ยังเจ็บปวด
แต่เป็นเพราะการแยกแยะชีวิตไม่ออก
ที่เข้าใจว่าเป็นความจริงก็กลับเป็นความลวง

การเขียนเพื่อระบายความเจ็บปวด
มันกลับกลายมาเป็นตะปูให้ตอกยึดตัวเองเข้าไป
เหมือนเราจะมองโลกในแง่ร้ายเกินไปเลย
เราแค่พยายามมองหาความจริง
ไม่อยากที่จะเพ้อฝันหรือหลอกตัวเอง
แต่ความจริงไม่ได้เกิดจากการนึกคิดไปเรื่อย

การเขียน การอ่าน การฟัง
เป็น​เครื่องมือ​สำคัญ​ในการใช้ชีวิต
พอทุกข์โดยเป็นทุกข์ที่เกิดจากตัวเอง
เราจะมักหนีไปพึ่งคนอื่น เช่น ฟังเทศน์​
อ่านหนังสือ​ทั่วไป หรือแม้แต่เล่นเกม
อะไร​ก็​ตามที่จะทำให้หนีไปจากตัวเองได้
เราพยายามทุกวิถีทางเพื่อที่จะหนีมัน
แต่สุดท้ายก็ได้รู้ว่าไม่มีวันหนีพ้น
กลายเป็น​ความสิ้นหวัง​ที่จะมีชีวิตอยู่
กลายเป็น​คนโง่ที่ไม่รู้ ไม่เข้าใจอะไรเลย
ทั้ง​ที่ความจริงเป็นเพียงอีกด้านหนึ่ง
ทั้งที่ความทุกข์ ปัญหา​ต่างๆ ไม่ใช่ทั้งหมด
ยังมีอื่นๆ ยังมีอีกหลายด้านให้ค้นพบ

ที่เรารู้ในตอนนี้ก็คือ
มีปัญหา​มากมาย​เหลือเกิน
และเราไม่มั่นใจว่าจะแก้ไขมันได้
ที่เราต้องการก็คือ
ใครสักคนที่จะบอกให้เรา
เข้มแข็ง​ อดทน และ​ทำได้
คิดว่าคนอื่นๆ เวลาที่เจอปัญหา
ก็คงจะคิดแบบนั้นเหมือนกัน
แค่ถ้อยคำง่ายๆ แต่ก็เปล่งออกมาได้ยาก
เพราะเราไม่คุ้นเคยกับการให้กำลังใจ
หรือการได้รับกำลังใจ
แต่เราคุ้นเคยกับการได้รับความรู้
เพราะเราชอบเรียน ชอบฟังอาจารย์พูด
เวลาเครียดๆ ก็เลยหาฟังพระเทศน์
แต่ก็จำเป็นจะต้องเคลียร์ปัญหาด้วย

Posted via Blogaway