อยากบันทึกสิ่งที่ดีไว้บ้าง
ถึงจะว่าอย่างนั้น แต่ก็แค่เขียนแบบเดิมๆ
ว่าแต่จะบันทึกอะไรกันนะ, ไม่น่าจะลืมเร็วขนาด
อ่อ ใช่ๆ เพิ่งดูอนิเมะสนุกๆ จบไปเรื่องหนึ่ง
รู้สึกชอบเรื่องราวเกี่ยวกับมิตรภาพ
ทั้งที่ในชีวิตจริงด็ไม่ชอบสร้างมิตร(หรือศัตรู)
และก็คงจะเลยวัยที่จะมาหาเพื่อนแล้วด้วย
ควรจะต้องพึ่งพาตัวเองให้ได้มากกว่านี้
เริ่มจากดูแลสุขภาพของตัวเองและครอบครัว
เวลาที่มีใครเจ็บป่วยนี่สร้างดาเมจเป็นสองเท่า
ถึงอย่างนั้นก็คงเทียบไม่ได้กับภัยธรรมชาติ
โชคดีชะมัดที่ไม่เจออะไรรุนแรงขนาดนั้น
แต่โชคไม่ดีเลยที่เป็นภาระมากกว่าช่วยเหลือ
, ว่าจะเขียนแบบดีๆ สักหน่อย
และก็ลืมวัตถุประสงค์หลักไปในพริบตา
นอนคิดเล่นๆ แล้วนึกย้อนกลับไป
เคยดูหนัง อ่า ซีรี่ส์เกาหลีแล้วอินจัด
อินเรื่องเพื่อนละมั้ง ซาบซึ้งน้ำตาไหล
แล้วก็ส่งแชทไปหากลุ่มเพื่อน
เพราะไม่ได้คุยกันนานหลายปี
ออกจะห่างเหิน เลยถูกเข้าใจผิดฮาๆ
แค่บอกขอโทษและขอบคุณ(ตามหนังสือ)
แล้วทีนี้ก็มาเข้าใจว่าเราคิดสั้นจะฆ่าตัวตาย
สงสัยว่าจะสื่อสารออกไปไม่ดีแฮะ
ถ้าเราคิดสั้นก็คงไม่คิดถึงคนอื่นหรอก
เพราะเวลาที่คิดถึงคนอื่นมันจะยาวขึ้น
แบบว่าลากความคิดยาวออกไปละมั้ง
ก็เลยไม่ได้คิดสั้นอะไรอย่างนั้น
เหมือนๆจะเริ่มเรียนรู้เกี่ยวการคิดสั้น
มันก็เป็นสภาวะหนึ่งที่คงไม่ปกติละมั้ง
ถ้าปรับเปลี่ยนเงื่อนไขที่จะนำมาซึ่งอาการนั้นได้
ในที่สุดก็คงจะยับยั้งไม่ให้แสดงอาการออกมา
เรื่องนี้เราได้เรียนรู้มาจากการสังเกตตัวเอง
(ทำไมใช้คำแปลกๆนะ เป็นเพราะเลือกคำไม่เก่ง
ทั้งที่เขียนไดอารี่แต่เหมือนกำลังอ่านตำรา)
การสังเกตความคิดและพฤติกรรมคงจะมีปย.บ้าง
และอารมณ์ค่อนข้างรุนแรง มีอิมแพคมาก
รีแอคชั่นก็เป็นสิ่งที่ต้องสังเกตเสมอๆ
เพราะบางทีเรื่องนิดๆ แต่รีแอคชั่นมันเว่อไปเอง
เวลาเจอกับความเปลี่ยนแปลงในเวลาไม่พร้อม
มันก็ออกจะยุ่งยากสับสนและปั่นป่วนในท้อง
เพราะฉะนั้นในขณะที่ยังมีเวลาและสติ
ก็ควรที่จะเตรียมพร้อม..
ถึงแม้จะไม่รู้ว่าเตรียมพร้อมต่ออะไร
ความไม่รู้เอามาใช้เป็นอุปสรรคไม่ได้หรอก
มีแต่ความกลัวเท่านั้นที่เป็นศัตรูต่อกัน
เริ่มออกกำลังกายมา3-4วันล่ะ
คงจะมีเรื่องดีๆ เกิดขึ้นบ้างละนะ
คาดหวังเรื่องดีๆ บ้าง ก็อาจจะดี
เวลานอนหลับ จะฝันหรือไม่ฝันก็ตาม
หวังว่าจะเป็นการนอนหลับที่ดี
แค่พักผ่อนให้กายและใจฟื้นฟูเต็มที่
ก็คงจะตรงตามวัตถุประสงค์ของการนอนหลับ
.