หลงลง

กลางวัน​และ​กลางคืน​ยาวนานพอกับช่วงชีวิตหนึ่ง
สำหรับเราแล้ว หนึ่งวันก็เหมือนหนึ่งชีวิต
การหลับไปในแต่ละวันเทียบเท่ากับความตาย
เมื่อไม่รับรู้โลกภายนอกก็เท่ากับการตาย
บางความคิดยังเชื่อว่าจิตใต้สำนึกก็คือโลก
เป็น​ความเชื่อที่ฟังดูงี่เง่าเหมาะสมกับเราดี
เหมือนกับว่า​สิ่งต่างๆมักจะดำเนินไปอย่างที่หวัง
ฟังดูเหมือนสมหวังในทุกเรื่องเลยสินะ
แต่ความคาดหวังที่หลบซ่อนอยู่ภายใน
อาจขัดกับความคาดหวังที่เราพยายามสร้าง

บางความคิดก็พยายามพิสูจน์ให้เห็นว่า
ความเชื่อของเราเป็นเท็จและต้องลบล้าง
แต่บางความคิดก็สวนทาง
เรา​จำเป็น​จะต้อง​รักษา​แนวทางแบบไหนเอาไว้
สำหรับ​คนที่​หมกหมุ่น​คิดมากเกินไปแบบนี้
ถ้าตัดความคิดไม่สำคัญออกไม่ได้
ก็คงต้องตัดหัวแทน

ระหว่าง​ความคิดกับหัวอันไหนสำคัญกว่า
เวลาที่ถูกครอบงำก็คงจะไม่เข้าใจอะไร
คงจะเชื่อว่าสิ่งที่ครอบงำนั้นสำคัญที่สุด
ถ้าไม่ถูกครอบงำได้ก็คงจะดี

ความคิดสำคัญกว่าชีวิต
เมื่อมันรวมเข้ากับตัวตนที่หลงผิด