พอจะคิดได้แล้วว่าอีกปัญหาหนึ่งในการแต่งนิยายของเราคืออะไร?
ต้องบอกว่าเป็นอีกปัญหาหนึ่ง เพราะมันมีเยอะมาก ไม่เข้าใจตัวเองเล้ยยย
ปัญหาจะเยอะอะไรขนาดนี้ เป็นพวกชอบสร้างเรื่องสินะ เยอะจริง
รู้สึกว่าตัวเองยังรอบคอบไม่พอเลยจริงๆ เห็นแต่ข้อผิดพลาดเต็มไปหมด
แต่ก็นั่นแหละ ยิ่งเห็นมากก็ยิ่งกลุ้ม จนปัญญา หมดแรงเลย
ช่วงเดือนมิถุนาฯ เขียนเรื่องหนึ่ง และทำเจอนัลไว้ด้วย ควบคู่กันไป
ปัญหาสำคัญคือ สมาธิเนี่ยแหละ หลุดลอยมาก ฟังเพลง ดูหนังไปเรื่อย
วิธีแก้ที่พอจะได้ผลคือ กำหนดช่วงเวลาไปเลย พอถึงเวลาก็เข้าสิง..
เอาใหม่ๆ พอถึงเวลาก็เข้าโหมดแต่งนิยายไปเลย อันนี้ได้ผลกับตอนสอนด้วย
เพราะเวลาสอนโยคะแล้วเป็นโรคซึมเศร้าไม่ได้ หรือไม่สบายก็ไม่ได้ด้วย
ต้องเป็นครู เป็นคนนำการฝึกโยคะเท่านั้น เหมือนการสวมหัวโขนเลย
อันนั้นเป็นปัญหาตอนแต่งช่ะ แต่มันมีปัญหาแบบช่วงรอยต่อที่ยุ่งยากนัก
พอหยุดแต่งไปสักพัก เพราะมีเหตุอะไรบางอย่าง เช่น คอมเจ๋ง(บ่อยมาก)
กลับมาอีกทีมึนแระ ที่ผ่านมาเรียกว่าอะไร.. ความจำเสื่อมไปเลยทีเดียว
ที่เขียนไว้เนี่ยก็หวังว่า จะช่วยเตือนใจเตือนสมองให้จำได้ว่าต้องแก้นะ
อีกปัญหาที่เพิ่งคิดได้เลยคือ ความใจร้อนวู่ว่ามเนี่ยแหละ
รีบร้อนเหลือเกิน คิดพล็อตได้สองวันก็ลงมือแต่งแล้ว
ขี้เกียจเหลือเกิน หาข้อมูล กำหนดตัวละคร ที่จริงเมื่อก่อนทำเยอะนะ
แต่ไอ่ความขี้เกียจเนี่ย ก็เพราะรู้สึกไม่ค่อยน่าสนใจเลย เบื่อๆ ยังไงไม่รู้
ไอ่อาการเบื่อๆ เนี่ย ก็คงเกี่ยวกับโรคซึมเศร้า ไม่ก็เบื่อโลก อยากตาย
แต่ก็ไม่อยากตายแบบวุ่นวาย อยากตายแบบเรียบง่าย ไม่ติดค้างอะไร
เขียนไปเขียนมาวนมาเรื่องนี้เฉย พอๆ เรากำลังจะเบื่อเธอแระ
วิธีที่ดีที่เราน่าจะเอามาใช้ได้น่าจะเป็นอิทธิบาทสี่นะ ที่เคยเขียนไป..
สร้างความพอใจในการแต่งนิยาย ซึ่งก็นะ ชอบอยู่แล้ว รักเลยยย
แต่ที่ไม่ชอบเลยก็คือ ปัญหาระหว่างทาง เห้อ ไปต่อไม่ถวดเลย หลงทางแระ
สร้างฉันทะ/พอใจ วิริยะ/พากเพียร จิตตะ/จดจ่อ วิมังสา/ประมวลผล
(อันนี้สรุปออกมาตามความเข้าใจ..ไม่รู้หรอกว่า ถูกต้องไหม..น้า)
สำคัญกว่านั้น ต้องตั้งเป้าหมาย กำหนดวิธีการ และตรวจสอบเป็นระยะ
การตั้งเป้าหมายเป็นสิ่งสำคัญ และเป็นขั้นตอนที่ยากน่าดู ต้องรอบคอบเพียงพอ
ถ้าตั้งเป้าใหญ่เกินตัวหรือไม่เหมาะสมกับตัวเองก็ไปไม่ถึง ตกเหวตาย
เอาความต้องการของเราตั้งหารด้วยความสามารถ เอ๊ะ ใช่เปล่าวะ
ลืมๆ แระพวกวิธีการตั้งเป้าหมาย มีหนังสือที่เขียนถึงเรื่องนี้โดยตรงเปล่าวะ
ที่จำได้..จากหนังสือเกี่ยวกับโยคะ รู้สึกจะของไอเยนก้าร์ละมั้ง ลืมๆ
ให้เริ่มจากสิ่งที่เราเป็น ถ้ารู้จักตัวเอง รู้ความต้องการของตัวเอง จะไม่หลงทาง
หมั่นตรวจสอบและทบทวนไปด้วย จะช่วยให้ไม่ออกนอกเส้นทางอีกต่างหาก
ปรัชญาอินเดียนี่ลึกล้ำมาก ถ้าไม่ติดกับศัพท์แสงก็จะอ่านคล่องหน่อย
ก็นะ ปรัชญาตะวันออกเป็นอะไรที่เรียบง่ายแต่ลึกซึ้ง เข้าถึงยากโคตรๆ
ออกทะเลแพรบ เส้นทางนี้อีกยาวไกล..........
สนุกกับการออกนอกทะเลด้วย ถือเป็นการท่องเที่ยวไปในตัว
กำหนดการเขียนยังไงให้เป็นเรามากที่สุด จะได้ไม่หลงทาง จะได้อยู่กับมันไปนานๆ
เป็นพวกที่ทำเป็นรู้ดีไปหมดทุกเรื่อง แต่ดันไม่รู้เรื่องของตัวเองไปซะงั้น
ถนัดหรือชอบเขียนแนวไหน หรือแม้แต่ชอบอ่านแนวไหนยังบอกไม่ถูกเลย
เอางี้ ไปทำการบ้านก่อนดีกว่า ลองอ่านหลายๆ แนว จนกว่าจะค้นพบแนวทาง
มันต้องมีสักทางดิ ต้องมีสักแนวสิ แนวอินดี้ฮิปเตอร์มั้ง แบบเขียนกลับหน้าหลัง
ไว้พรุ่งนี้ค่อยมาสรุปผล..ละมั้ง ต้องไปแบบใจเย็นๆ (หรือจะอีกสัก..ชาติหนึ่ง T0T)
