เราเป็นคนที่ไร้สาระมากเลย ไม่สิ ต้องบอกว่า
เรามีการกระทำที่ไร้สาระ แต่จะว่าไง ก็ไม่ถูก
เพราะเราไม่สามารถมีในสิ่งที่เป็นนามธรรม
แต่ก็อาจเป็นการสมมติได้ การพูดเพียงสมมติ
คำพูดเป็นคำสมมติ ข้อความก็เช่นกัน ทั้งหมด
ล้วนแล้วแต่เป็นการสมมติ แล้วการมีชีวิตล่ะ
จำเป็นต้องมีความหมายด้วยเหรอ
จำเป็นต้องมีคุณค่าด้วยเหรอ
ต้องได้รับสิ่งที่ดีด้วยเหรอ ต้องมีความสุขเหรอ
ต้องทำอะไรตามกฏเกณฑ์เสมอๆ ใช่ไหม
การตั้งคำถาม ความสงสัยที่ไม่จำเป็น ไร้สาระ
ไม่ควรทำในสิ่งไร้สาระ ไม่ควรกระทำไร้สาระ
อะไรคือความเหมาะสม จิตสำนึก กฎเกณฑ์
อะไรคือความรัก ความเมตตา ความดี ความงาม
อะไรคือการตั้งคำถามที่ไม่จำเป็นแบบนี้
การมีชีวิตต้องทำยังไง แค่หายใจไม่พอเหรอ
คนเราต้องทำตัวให้มีคุณค่ามากขนาดไหน
ต้องพยายามใช่ไหม ต้องทำใช่ไหม
มากขนาดไหนถึงจะพอ ถึงจะดี ต้องทำไง
ต้องหยุดถามใช่ไหม ต้องทำไง ต้องหยุดถาม
คำถามที่ไร้สาระ ข้อความที่ไร้สาระ
มาจากความคิดที่ไร้สาระ จิตที่ไร้สาระ
ต้องฝึกฝนการคิดและจิตใจ.. ใช่ไหม
ต้องแน่ใจด้วยเหรอ ความศรัทธาจำเป็นเหรอ
มีเป้าหมายและพยายามไป คือวิธีใช้ชีวิตเหรอ
อารมณ์ความคิดสำคัญสินะ จิตใจสำคัญสินะ
ชีวิตสำคัญสินะ การมีสิ่งที่รักให้ทำสำคัญสินะ
การค้นพบสิ่งสำคัญ มันมีความหมายจังเลย
เกิดความรู้สึกที่สวยงามขึ้นข้างใน ตลอดมา
ตลอดมา รู้สึกดีแบบนี้ เสมอมา ตลอดมา
มีชีวิตด้วยสิ่งที่รักและความรู้สึกที่สำคัญขนาดนี้
ไม่น่าเชื่อว่าจะลืมไปได้จริงๆ สิ่งสำคัญที่ต้องทำ
การมีชีวิตด้วยการทำสิ่งที่รัก งดงามเสมอมา
ชอบโมเมนท์แบบนี้ แต่รู้สึกมากเกินไป ไม่ดีนัก
ต้องรักษาความพอดี ความสงบจะบังเกิดข้างใน
รู้สึกอย่างไร ให้รู้จำ เป็นพอ อย่าต่อเติมเสริมแต่ง
Saturday, June 04, 2016
วันธรรมดาในวันหยุดปกติ
