มีเหตุผลมากมายในการไม่มีเหตุผล
มีความรู้สึกมากมายในการไม่มีความรู้สึก
มันคืออะไรกันนะ, กำลังซาโตชิอยู่หรือไง
ทั้งอัดแน่น ทั้งว่างเปล่า ทั้งเงียบเหงา ทั้งอบอุ่น
มันคืออะไรกันนะ, ชีวิต? หรือเปล่านะ..
เพราะมีชีวิตอยู่สินะ, รู้สึกดีจัง ทั้งที่น้ำตาไหล
อุ๊บส์ โกหกน่ะ น้ำตามันหยุดลงแล้ว
เมื่อไหร่กันนะ ทั้งที่ก่อนหน้านี้ ยังร้องไห้
เหมือนเวลาเห็นฝนตกแล้วบ่นว่าตกอีกล่ะ
แต่พอรู้สึกตัวอีกที ฝนหยุดไปตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ
ทำไมไม่รู้เลยล่ะ ไม่ได้เฝ้ารอให้ฝนหยุดหรอกเหรอ
ทั้งที่เห็นฝนตกก็บ่นอยากให้หายไปแท้ๆ
ลืมไปตั้งแต่เมื่อไหร่กัน รู้สึกอีกที ฝนก็หายไป
ความต้องการที่แท้จริงก็คือการไม่เหลือความต้องการ
เป็นตรรกะงี่เง่าที่ฝังหัวเราเอาไว้.. ละมั้งนะ
ความสับสนเป็นเพื่อนคู่ใจ ลังเลเอาไว้ ปลอดภัยกว่า
ความเห็นแก่ตัวคือเพื่อนยาก ยามอดอยาก ต้องดิ้นรน
ความรักคืออะไรกันนะ มีหลายมุม หรือมีมุมเดียว
มีสองคน หรือมีคนเดียว หรือนับล้านๆๆๆ เว่อๆๆๆ
ความฝันเป็นสิ่งสำคัญไหมนะ ถ้าทิ้งไปล่ะ จะตายไหม
ก็ไม่นะ แค่ไม่สดใส แค่นั่งเฉยๆ แค่ไม่รับอะไร
ถึงจะอยากหยุดทุกอย่างเอาไว้
อยากเก็บความสุขเอาไว้
อยากเก็บความรักเอาไว้
ถ้าหัวใจไม่เจ็บก็คงลืม เจ็บไว้ให้รู้สึก
รู้สึกเพื่อให้จำ จำเพื่อให้เก็บ
สิ่งสำคัญก็ไม่หายไปละ ❤
Sunday, June 12, 2016
นี่ๆ ความเจ็บปวดก็สำคัญนะ
