มีเรื่องให้เขียนมาก อยากเขียนตลอด
แต่ก็เหนื่อยล้า อ่อนเพลีย อยากพักเหลือเกิน
ออกจากบ้านไปเจอคนเยอะ ยังไม่ชิน วิ้งๆ มึนๆ
ไปโรงพยาบาลติดกันมาสามวันล่ะ น้าป่วย
ตัวเองก็พยายามจะไม่ป่วยไปอีกคน
เดาๆว่า ผลข้างเคียงยาสักตัว (1ใน2)
ทำให้กลั้นปัสสาวะลำบาก ฉี่กระปอดกระแปด
ความอยากอาหารมีน้อย แต่พอกินของอร่อย
แทบหยุดไม่ได้ ยังขาดสติ เวลากินไม่เปลี่ยน
ตาก็แสบๆ เบลอๆ บางทีภาพวิ่ง ภาพหมุน
บางทีตากระพริบรัวแบบยิงปืนกล เหอๆ
มันอึดอัดแน่นๆ หน้าอกมาหลายวันล่ะ
บอกไม่ถูก หัวก็ปวดแบบบีบๆ หรือคาเฟอีนตก
ก็ไม่อยากจะวินิจฉัยเองมั่วซั่ว จะพยายาม
พยายามสังเกตให้ชัดเจนกว่านี้
บางทีแค่มีสติอยู่กับตัวตลอด ก็หายป่วย
ชอบใช้คำว่า 'บางที' มันรู้สึกไม่แน่นอน
ทั้งชัดเจน และไม่แน่นอน น่าสับสน
อยากเขียนมากกว่านี้ อยากพยายามมากกว่านี้
แต่มันก็ยังหวิวๆ ใจยังไม่แข็งพอ กังวล เศร้า
มันสลับเปลี่ยนอารมณ์ไปมามากเกินไป
ต้องรีบๆ เลเวลอัพสติขึ้น โอ้ยยย ตานก
ตามันเหมือนอยากโบยบินออกไป
เหมือนลูกตาจะหลุด อธิบายยากชะมัด
ต้องลดการใช้มือถือ มีสติ ไม่เผลอจ้องเขม็ง
สังเกตนะ บางทีก็กระพริบตาช้ามาก เร็วมาก
รู้ว่ามันไม่ดีนักหรอก ต้องกระพริบแบบพอดีๆ
มันตามอารมณ์ไง เวลาเครียดหรือสนใจอะไร
มันก็ไม่ค่อยอยากพลาด แม้แต่ช็อตเดียว
แต่พอจ้องมาก ตาล้า เกิดกระพริบถี่เกิน มึนๆ
เหมือนอย่างตอนนี้ คงต้องพักสายตาจริงจัง
ขนาดนอนกลางวันไปยกหนึ่งแล้ว
คงต้องใช้ยาคลายเครียดกับเพลงกล่อม
.... อ้ากกกก ความเครียดพุ่งจู่โจม
นี่แค่รีแอ็คแบบห่างๆ นะ อารมณ์เต็มอีกล่ะ
เครียดง่ายเกิ๊น ตื่นเต้นง่าย ชิวง่าย ใจง่าย
เป็นผู้หญิงง่ายๆ อะนะ เหอๆ ฟังดูแร้ดแรด
แต่จริงละมั้ง ไม่ค่อยรู้ตัวเอง เวลาเข้าสังคม
ไม่ค่อยมีคนด่าว่าหรือชม เหมือนจะเฉยๆ
บางทีก็คิดว่าคงลืม คงไม่สนใจอะไรเรา
แต่ก็เป็นอคติของเราเอง เลยละเลยใครๆ
ถ้าพยายามมากกว่านี้ คงจะมีเพื่อนจริงใจบ้าง
อยากได้รับความไว้ใจ แต่ก็ยังระแวงระวัง
เชื่อคนง่าย โดยเฉพาะคนพูดจาดีๆ
โดนหลอกเอาเงินไปบ่อยๆ ทั้งที่ก็ออกจะจน
เห้อ อยากดูคนเป็นบ้างเหมือนกัน
ตอนทำงาน มีคนเตือนว่า อย่ายุ่งกับคนหนึ่ง
ไอ้เราก็มองว่าเขาออกจะดี พูดเพราะ ใส่ใจ
ที่ไหนได้ กลับเป็นคนหวังผลประโยชน์
ตามติดแจ นึกว่าห่วง ที่แท้กะลอกคราบ
เห้อ อะไรแบบนี้ก็มีด้วยเนอะ เลยเฟลๆ ไป
ทั้งอยากเชื่อและไม่อยากเชื่อ เหมือนนรกสวรรค์
ใจหนึ่งก็รัก อีกใจหนึ่งก็เจ็บ ประมาณนั้นละมั้ง
ทำไมความจริงใจของเรา ทำไมความดีของเรา
ถึงถูกมองข้ามไปเสมอ มันคงเจ็บที่ตรงนี้
จนอยากทำตัวแย่ๆ จนอยากเป็นคนไม่ดี
เอาล่ะ ต้องผ่อนคลายก่อนเข้านอน
ไม่อยากทำร้ายตัวเองไปมากกว่านี้
จะลด ละ เลิก ทรมานตัวเอง
ก็ยังไม่เข้าขั้นโยคีสักหน่อย
แต่โยคีเป็นผู้ปฏิบัติดี ชำระกิเลส
เคยอยากเป็น ตอนนี้ก็ยังอยาก
แย่หน่อยที่อะไรๆ มาเต็ม แล้วจัดการยาก
อยากทำนู่นนี่นั่นไปหมด จนสับสนจะแย่
ถึงเวลานอน ก็ต้องนอน โตแล้ว ไม่ดื้อ
Wednesday, June 01, 2016
เรื่องอึดอัดที่ต้องระบายออก
