กระดาษสีขาวๆ หน้าโพสขาวๆ เห็นแล้วรู้สึกว่างเปล่าจริงๆ
จนต้องรีบโพส รีบพิมพ์อะไรลงไป เห้ออออ เปล่าประโยชน์ชะมัด
วันนี้รู้สึกจะโลว์แบตเตอรี่ซะแล้ว เหนื่อยๆ เพลียๆ ง่วงๆ มึนๆ
เมื่อหลายวันก่อนไม่สบาย ทำเอาซะเหมือนได้กลับลงหลุมเลย
อากาศมันช่างระคายเคือง จมูกก็อึดอัดจนอยากจะหลุดออกไป
แค่หายใจก็เหนื่อยแล้ว อยากหยุดหายชะมัดเลย บางทีก็คิดแบบนี้
บางทีก็สับสนว่าเป็นความไม่สบายทางกายหรือทางใจกันแน่
มันตีกันไปมา ระบบนิเวศในร่างกายและจิตใจเหมือนคลองแสนแสบ
น่าหงุดหงิดกับภาษาของตัวเองเหมือนกัน ฟังดูเว่อๆ แปลกๆ
บางทีในหัวคงจะคิดอะไรเว่อๆ แปลกๆ จนชินแล้วสับสนกับโลกจริง
เวลาที่ความคิดผุดขึ้นมาก็เหมือนจะเป็นสัญญาณว่าโลกนี้จะพินาศแล้ว
ต้องรีบหยุดคิดก่อนที่สงครามโลกครั้งที่สามรวมตัวกับสงครามจักรวาล
การมีชีวิตอยู่ในโลกจริงโคตรน่าเบื่อเลยชะมัด น่าเบื่อจนอยากเข้าไปใน2D
การแต่งนิยายช่วยให้หลุดพ้นไปได้ชั่วขณะ เหมือนได้สิงในโลกใหม่สักพัก
เล่นเกม หรือดูอนิเมะก็เหมือนมีโลกให้สิงไปได้สักพัก สักพักจริงๆ ให้ตายเถอะ
ถึงจะน่าเบื่อยังไงก็ต้องอยู่ให้ได้สินะ บางทีได้ไปเปลี่ยนบรรยากาศดูบ้างอาจจะดีขึ้น
แต่เบื่ออะไรก็ไม่เท่าเบื่อตัวเองละเนอะ เวลาเป็นแล้วอยู่ที่ไหนก็อึดอัดไปหมดนั่นแหละ
อึดอัดชะมัดเลย อึดอัดจนอยากจะหายตัวไป ย่อยสลายตัวเองเกิดใหม่เป็นคลอโรฟิลล์
ความเศร้ากับความอึดอัดมันใกล้เคียงกันเนอะ บางครั้งมันก็ทำให้ไปไหนไม่ถูกเลย
หน้ากระดาษออนไลน์สีขาวๆ ถูกกลบด้วยเส้นหยึกหยักของตัวอักษรเต็มไปหมด
มองเวลาบ่อยๆ เริ่มนับในใจ เค้าดาวน์ให้ถึงเวลานอนหลับสักที หลับได้ซะก็ดี
การนอนหลับเหมือนยาล้างสมองเลย พอตื่นขึ้นมาก็ลืมเรื่องปวดหัวของเมื่อวาน
แล้วก็ใช้ชีวิตเพื่อสะสมความเหนื่อยล้าในใจจนถึงเวลาใกล้เข้านอน แบบซ้ำไปซ้ำมา
ติดลูปนรกซะแล้ว อ๊ะแต่ว่าคงจะได้ไปเจอลูปนรกขุมใหม่เร็วๆ นี้ ฟังดูน่าขนลุกชะมัด
ปกติก่อนเข้านอนต้องตั้งโปรแกรมวันพรุ่งนี้เอาไว้ ถ้าไม่มี ก็เหมือนพรุ่งนี้จะไม่มี
ถ้าเป็นโปรแกรมสนุกๆ ก็ทำให้ตื่นตัว ทำให้รู้สึกมีชีวิตชีวาขึ้นมาได้บ้าง
บางทีก็กำหนดว่าจะสร้างบ้านแบบไหนในเดอะซิมส์ บางทีก็ลุ้นตอนต่อไปของอนิเมะ
มีหลักทางจิตวิทยาเกี่ยวกับการผ่อนคลายด้วย ถ้าใส่ข้อมูลลงไปตอนที่ผ่อนคลาย
จะเข้าไปถึงจิตใต้สำนึกได้ง่าย เพราะงั้นคนเราสามารถควบคุมจิตใต้สำนึกทางอ้อมได้
ถ้าเขียนถึงแต่สิ่งไม่ดี คิดถึงแต่สิ่งไม่ดีไประหว่างนอน ก็อาจฝันร้าย แต่ที่เลวร้ายกว่านั้นคือ
ถูกเก็บบันทึกไปเป็นข้อมูลขยะ ความคิดในแง่ลบทำร้ายสุขภาพทั้งทางกายและทางจิต
แต่การเขียนไดอารี่น่าจะช่วยระบายความตึงเครียด ความคิดไม่ดีไปได้บ้าง
เพียงแต่ถ้าเขียนแต่เรื่องไม่ดีมากๆ ในหัวก็จะกระตุ้นให้ต้องคิด ต้องเขียนเรื่องไม่ดีมากๆ
ยังช่วยให้รู้สึกเบาสบายขึ้น เพราะปล่อยตัวอักษรออกมาจากสมองไปได้เยอะเลยนี่หน่า
โพสท์ทิ้งไว้อีกล่ะ ไดอารี่นะไม่ใช่ถังขยะ เอาน่า นานๆ ที ค่อยกลับมาขำตัวเองในอดีต
