อื้มมมมมมมม เวลาเริ่มต้นทำอะไร ก็ต้องมีหลักการก่อนสินะ
อย่างเช่น จะทำไข่เจียวกิน ก็ต้องรู้วิธีทำก่อนใช่ไหม?
บางทีหลักการก็อาจจะเป็น.. "ลองทำดู ได้ยินมาว่า น่าจะอย่างนั้น"
ก็ใช่ว่าจะต้องชัดเจนตั้งแต่เริ่มต้นว่า "มันทำยังไง" สินะ
คนทั่วไปก็คงจะทำแบบนั้นสินะ แต่คนที่วิตกกังวลมากๆๆๆ
ก็จะต้องค้นหาวิธีการทำ อาจจะมีมากกว่าหนึ่งแหล่งที่มา
แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้หมายความว่า คนที่รู้วิธีการทำมากกว่า..
จะทอดไข่เจียวได้อร่อยกว่าคนที่รู้วิธีน้อยกว่าหรือเริ่มด้วยวิธีมั่วๆ
ไม่มีวิธีที่ดีที่สุดในการทอดไข่เจียว แต่พิสูจน์ได้ด้วยการกลืนลงท้อง
ถ้าอย่างนั้น การใช้ชีวิต ก็คงไม่มีใครออกแบบวิธีที่ดีที่สุดเอาไว้ได้
ถึงแม้เราจะเชื่อว่าวิธีที่เราค้นพบมันดีที่สุด แต่มันก็ต้องมีข้อผิดพลาดบ้าง
การเรียนรู้และแก้ไขข้อผิดพลาดก็คงจะเป็นวิธีที่ดีอีกวิธีหนึ่ง
ช่วงนี้รู้สึกว่าตัวเองยัง"ดี"ไม่พอ ต้องหาอะไรมาเติมซะแระ
อ่านหนังสือดีๆ สักเล่ม พูดจากับคนอื่นดีๆ คิดถึงสิ่งที่ดีๆ
"การพูดดี ทำดี คิดดี จะทำให้สิ่งดีๆ อยู่กับตัวตลอดไป"
ยกมาจากหนังสือดูดวงสักเล่มที่มีอยู่ รู้สึกดีจริงๆ
หลังจากที่เศร้ามาหลายวัน จะลองฝึกรู้สึกดีขึ้นบ้าง
อย่างน้อย ความดีก็ไม่ทอดทิ้งเราไป ถ้าเราสะสมทำมันไว้อะนะ
พูดถึงความดีแล้ว อาจจะดูเหมือนคนที่หลุดลอยไปกับอุดมคติเพ้อฝัน
แต่เรารู้สึกว่า มันเป็นวิธีหนึ่งที่ทำให้เราใช้ชีวิตง่ายขึ้น
ไม่ต้องสนใจว่าคนอื่นจะคิดยังไง ทำตามหน้าที่และไม่ก้าวก่ายใครก็พอ
สังคมประธิปไตยนี่เนอะ ก็ต้องเคารพซึ่งกันและกัน
และที่สำคัญ ทำตามหน้าที่ แต่ก็ยากนะ ถ้าความสัมพันธ์ไม่ดี ก็ทำยากอยู่
พูดถึงเรื่องความสัมพันธ์แล้วดูยุ่งยาก พูดคำว่ายากมากไปแล้ว
ต้องสะกดจิตตัวเองให้พูดถึงแต่สิ่งดีๆ ถ้อยคำที่มีความหมายดีๆ
เช่น "ทำได้ ทำได้" "ฆ่ามัน ฆ่ามัน" "ช้างกูอยู่ไหน"
ชักจะไม่ใช่ล่ะ สต๊อป สต๊อป บางทีสะกดจิตตัวเองก็ไม่ใช่สิ่งที่ดี
บางทีสิ่งที่ดี ก็ไม่ใช่สิ่งที่ควร บางทีสิ่งที่ควร ก็อาจไม่ใช่สิ่งที่ดี
บางที อาจหมายความว่า เป็นจริงในบางที และไม่เป็นจริงในบางที
และบางทีก็อาจเป็นอย่างอื่น หรือไม่เป็นอะไรเลย ชักจะมึนแระ
------------------------
เหมือนจะว่างแฮะ ทำฟรีไรท์ติ้งเล่นๆ แต่ว่าก็รู้สึกไม่พอใจอยู่ดี
เขียนไปเรื่อยเปื่อยแบบไร้จุดหมาย มันช่วยอะไรได้บ้างล่ะ
รู้สึกยังกังวลที่จะกำหนดเป้าหมายให้ชัดเจนอยู่อีก
ถึงแม้ว่ามันจะหมายความว่า อาจต้องเรื่อยเปื่อยไปอีกนาน
เพราะถ้ารีบกำหนดเป้าหมาย ก็ได้ลงมือทำเร็ว และมีโอกาสสำเร็จเร็วกว่า
แต่ถ้าไม่ชัดเจน ก็อาจจะออกนอกทาง อาจจะมีโอกาสล้มเหลวมากกว่า
แต่ไม่ว่าจะ "สำเร็จ" หรือ "ล้มเหลว" ก็ก้าวหน้ากว่า "ไม่ทำอะไร"
กว่าที่จะเลยจุดที่"ไม่ทำอะไร"ได้ ก็คงต้องหาทางให้"ทำอะไรได้"
เขียนไปเขียนมาก็ชักจะง่ายกว่าลงมือทำ แต่ว่าก็คงกระตุ้นความคิดได้บ้าง
สะสมความรู้สึกอยากทำไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็มีแรงจูงใจมากพอเอง
